Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
“Πόλεμος” και μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση εφ’ όλης της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ύλης είναι σύμφωνα με πληροφορίες του ‘ΕΠΕΝΔΥΤΗ” το σχέδιο της Κουμουνδούρου για την ανατροπή της δημοσκοπικής εικόνας και των νεων δεδομένων, που δημιουργεί η έλευση Ανδρουλάκη στο ΚΙΝΑΛ.
Η πανδημία ενδεχομένως να είναι στην κορυφή των θερμών επεισοδίων, αλλά το διά ταύτα στο συριζαϊκό οικοσύστημα είναι: Δεν είστε ικανοί να αντεπεξέλθετε σε καμία κρίσιμη πρόκληση.
Από τη “φαρέτρα” του Αλέξη Τσίπρα, δηλώνουν στελέχη περί το προεδρικό επιτελειο, πως δεν πρόκειται να λείψει τίποτα που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως “πυρομαχικό”: Από τις επιδόσεις της κυβέρνησης στην πανδημία, την ακρίβεια και η διαχείριση της καθημερινότητας (πυρκαγιές, χιόνι κ.λπ.) μέχρι και… τις συνομιλίες Φουρθιώτη με τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη.
Διαβεβαιώνουν ότι θα υπάρξει και κατάθεση αντιπροτάσεων αλλά κανείς δεν διαψεύδει ότι το κλίμα θα είναι ακραίας πόλωσης και πολιτικής “κλοτσοπατινάδας”.
Στόχος ούτως ή άλλως είναι να υποδαυλίσουν την οργή των πολιτών από τις νωπές μνήμες της κακοκαιρίας και να εμφανίσουν την κυβέρνηση σε κατάσταση αποδρομής.
Είναι βεβαιο οτι δεν πιστεύουν πως υπάρχει περίπτωση να τη ρίξουν ή να δουν ανταρσίες στους κυβερνητικούς βουλευτές. Τόσος πολιτικός βολονταρισμός θα ήταν ακραίος ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που, από καιρού εις καιρόν, αρέσκονται να βλέπουν ενδοκυβερνητικές ρωγμές, μεγεθύνοντάς τις, σε πείσμα της πραγματικότητας.
Η κακοκαιρία “Ελπίδα” και όσα διαμείφθηκαν από το μεσημέρι της Δευτέρας, εκθέτοντας πλήρως, για μια ακόμη φορά, τον κρατικό μηχανισμό, επέσπευσαν τις εξελίξεις. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας, ενώνοντας με έναν τρόπο τον “όλο ΣΥΡΙΖΑ”. Ανεξαρτήτως “τάσεων” και εσωκομματικών ομάδων, ουδείς διαφωνεί με την πρωτοβουλία του.
Η συλλογιστική είναι πως η κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού ένεκα “ελπίδας”, αποτέλεσε έναν ακόμη κρίκο στο συνολικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περί αποτυχημένης κυβέρνησης, “επικίνδυνης που πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό” αφού πέρασε κάτω από τον πήχη των προσδοκιών, σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα: πανδημία, ακρίβεια, καθημερινότητα.
