«Κουράστηκα να κουβαλώ νερό σε ανθρώπους που αποδείχτηκαν πιο μέτριοι από μένα. Και είπα να βγω μπροστά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Παύλος Πολάκης σε προεκλογική συγκέντρωση στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Χανιά, αιτολογώντας την απόφαση του να διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα και με έντονο συναισθηματικό φορτίο, ο Παύλος Πολάκης, υπεραμύνθηκε των πολτικών που εφήρμοσε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και επέρριψε ευθύνες για την ήττα, στο τότε οικονομικό επιτελείο λέγοντας πως από το 2018 και μετά θα έπρεπε να επιστραφεί ένα μέρος των χρημάτων από το μαξιλάρι των 37 δισ. σε εκείνους που έβαλαν πλάτη για να συγκεντρωθεί.

Δήλωσε δικαιωμένος που ζητούσε να προηγηθεί Συνέδριο του κόμματος πριν την εκλογή ηγεσίας και άφησε αιχμές για τους «53» (ομάδα Αχτσιόγλου/Τσακαλώτου) οι οποίοι όπως είπε θεωρούσαν πως ήλεγχαν τους συσχετισμούς. Ο κ. Πολάκης επανέλαβε πως έκανε λάθος που στήριξε τον Στέφανο Κασσελάκη, τονίζοντας πως ήρθε στα πράγματα για να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά τελικά τον εξυπηρέτησε.

Ο Παύλος Πολάκης επέμεινε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αξιοποίησε τις αποκαλύψεις του Τομέα Διαφάνειας, για τη διασπάθιση του δημοσιού χρήματος από την κυβέρνηση και ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα, λέγοντας πως καμία από αυτές (τις αποκαλύψεις) δεν έγινε κεντρική γραμμή του κόμματος, παρά μόνο η υπόθεση του βουλευτού της ΝΔ, Ανδρέα Πάτση.

Ο Παύλος Πολάκης, παρουσίασε το σχέδιό του για το κόμμα και τη χώρα και κάλεσε τους προοδευτικούς πολίτες σε μαζική προσέλευση στην εσωκομματική κάλπη, καθώς όπως είπε «δεν έχει σημασία μόνο ποιος θα βγει αλλά και με ποιο αριθμό ψήφων θα βγει».

Ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας ως πάραδειγμα την Κρήτη υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής παραγωγικού μοντέλου. Το οποίο όμως όπως είπε ο κ. Πολάκης δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) δεν διαθέτει το πλειοψηφικό πακέτο μιας συστημικής τράπεζας, όπως η Εθνική. «Δεν μπορείς να βοήθησεις τη μικρομεσαία επιχείρηση, αν δεν ελέγχεις μια συστημική τράπεζα» είπε μεταξύ άλλων ο κ. Πολάκης.

Αξίζει να σημειώθει πως ο υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε ότι θα πρέπει να παρουσιαστεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το «ξήλωμα» των μνημονιακών νόμων για τους οποίους τόνισε ότι δεν «καταργούνται με ένα νόμο και ένα άρθρο» αλλά με πολύ και μεθοδική δουλειά.

Ο Παύλος Πολάκης ανέπτυξε τους έξι πυλώνες του σχεδίου του για τη χώρα :

Σταδιακή Κατάργηση μέρους των Μνημονιακών Νόμων και μέρους των νόμων της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Δικαιοσύνη/Διαφάνεια
Κράτος/Τοπική Αυτοδιοίκηση
Κοινωνικό Κράτος
Νέο παραγωγικό μοντέλο
Εξωτερική Πολιτική

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΙ 6 ΠΥΛΩΝΕΣ

1. Σταδιακή Κατάργηση μέρους των Μνημονιακών Νόμων και μέρους των νόμων Μητσοτάκη
   14 χρόνια και κάτι έχουν περάσει από την ημέρα που ο Γ. Παπανδρέου μας ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την παράδοση της Ελλάδας στο ΔΝΤ και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
   Σε αυτά τα 14 χρόνια, το Δημόσιο έχασε τον έλεγχο στις τράπεζες, στα αεροδρόμια, στα λιμάνια, στα τρένα, στα ΕΛΠΕ, στην ενέργεια ενώ σε μισθούς και συντάξεις είχαμε σημαντική
   μείωση και κατάργηση του 13 ου και του 14 ου μισθού.
   14 χρόνια μετά την επίσημη χρεοκοπία της χώρας, κάθε συζήτηση για επαναφορά του 13 ου και του 14 ου μισθού ανήκει στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Την ίδια στιγμή, οι τραπεζίτες ανακοινώνουν την επαναφορά μπόνους, των οποίων το ύψος προκαλεί τον Έλληνα πολίτη. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δεν έγινε εν κρυπτώ σύντροφοι. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και της απώλειας ελέγχου του δημοσίου σε κρίσιμους εθνικούς τομείς, ντύθηκε με το μανδύα των από καιρό επιβεβλημένων αλλαγών τις οποίες καθυστερούσε η αναχρονιστική αριστερά, μέσω της ιδεολογικής της ηγεμονίας κατά τον τσεκουρομάχο Βορίδη και με τον Χατζηδάκη να σβήνει τούρτα σε ρόλο σούπερμαν. Έχουμε σχεδόν ξεπεράσει το κρίσιμο σημείο. Αν σήμερα δεν ορθώσουμε τοίχος απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας, αύριο θα είναι αργά. Σύντροφοί, οι μνημονιακοί νόμοι δεν γράφτηκαν σε πλάκες. Οι μνημονιακοί νόμοι δεν αποτελούν τις “δέκα εντολές”. Οι μνημονικοί νόμοι αποτελούν τη “συνταγή” με την οποία το ΔΝΤ και η λεγόμενη ΤΡΟΙΚΑ, σε συμφωνία με τα ντόπια συμφέροντα, υλοποιούν την πιο ακραία αναδιανομή πλούτου που έχει δει η χώρα. Το καθεστώς Μητσοτάκη, πιστό σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη, όχι μόνο δεν κινήθηκε σε μια γραμμή κατάργησης μέρους των μνημονιακών νόμων, αλλά κάνοντας το χατίρι μέρους της ντόπιας κρατικοδίαιτης ελίτ, ήρθε να προσθέσει σε αυτούς.

Δηλώνω με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο και δεσμεύομαι σήμερα από αυτό εδώ το βήμα, ότι θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε ένα κόμμα που θα
διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο σχηματισμό μιας πλειοψηφικής κοινωνικής συμμαχίας, η οποία θα διεκδικήσει:

 Τη σταδιακή επαναφορά μισθών και συντάξεων στην προ μνημονίων εποχή.
 Την επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο τουλάχιστον μιας τράπεζας, η οποία θα
αποτελέσει εργαλείο ανάπτυξης, χρηματοδοτώντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις
οποίες σήμερα πνίγει ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η καθοδηγούμενη από το επιτελικό
κράτος ροή των Ευρωπαϊκών Πόρων (βλ. Ταμείο Ανάπτυξης).
 Μια ενιαία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, με διαγραφή των παράλογων
προσαυξήσεων και με αποπληρωμή της υπόλοιπης οφειλής με βάση την πραγματική
δυνατότητα του οφειλέτη.
 Την επιστροφή της ΔΕΗ υπό Δημόσιο έλεγχο και την ενεργή παρέμβαση του κράτους
για τον έλεγχο του ενεργειακού κόστους.
 Τη σταδιακή επαναφορά στο Δημόσιο μέρους των όσων ξεπουλήθηκαν υπό την απειλή
της χρεοκοπίας (αεροδρόμια, λιμάνια κλπ).
 Την κατάργηση Υπερ-Ταμείου και ΤΑΙΠΕΔ και τη δημιουργία Εθνικής Αρχής Διαχείρισης
και Προστασίας της Δημόσιας Περιουσίας.
 Την κατάργηση του Πτωχευτικού Κώδικα της ΝΔ.
 Την κατάργηση του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, της πανεπιστημιακής
αστυνομίας κλπ
 Την κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας των οικονομικών funds που
διαχειρίζονται τα κόκκινα δάνεια.

2. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ/ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ
   Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας πολίτης, μη ευνοούμενος, που να πιστεύει ότι η λειτουργία της Δικαιοσύνης στη χώρα μας, δεν είναι το λιγότερο προβληματική. Δυστυχώς, οι διορθωτικές
   κινήσεις πλέον δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε μια “μικρή επανάσταση” στο χώρο. Οι αλλαγές στη

Δικαιοσύνη σήμερα, δεν αφορούν απλά στην απόδοση ευθηνών για το πως φτάσαμε στη
χρεοκοπία της χώρας ή για τις πρακτικές του καθεστώτος Μητσοτάκη, αλλά αποτελούν βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου! Στις εκλογές του 2023, με την προσπάθεια συγκάλυψης τόσο για τα Τέμπη, όσο και για τις υποκλοπές να έχει κιόλας ξεκινήσει, κατεβήκαμε με κεντρικό σύνθημα “Δικαιοσύνη Παντού”. Διστάσαμε ωστόσο να προτείνουμε ριζοσπαστικές λύσεις, για μια αλλαγή που πια αποτελεί λαϊκή απαίτηση.

5 βασικές θεσμικές παρεμβάσεις:

 Πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου για δικαστές άνω των 60 ετών.
 Δημιουργία 2 ης Σχολής Δικαστών.
 Άμεση πρόσληψη δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων.
 Ψηφιοποίηση όλων των διαδικασιών.
 Ενοποίηση της προανάκρισης με την κύρια ανάκριση για υποθέσεις δημοσίου
συμφέροντος και δυνατότητα χορήγησης μόνο μίας αναβολής, ενός μηνός, σε κάθε
βαθμό εκδίκασης για αυτές τις υποθέσεις.

3. ΚΡΑΤΟΣ/ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
   Ο πρώτος νόμος που έφερε στην Βουλή η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά τις εκλογές του 2019, ήταν αυτός που αφορούσε στο “επιτελικό κράτος”. Τον μηχανισμό δηλαδή που τα επόμενα
   χρόνια θα ήταν υπεύθυνος για τον έλεγχο της ροής του χρήματος. Με το νόμο του επιτελικού κράτους, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, η Ελληνική Ραδιοφωνία
   και Τηλεόραση καθώς και το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, περνούν υπό τον έλεγχο της Προεδρίας της Κυβέρνησης, δηλαδή υπό τον έλεγχο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
   Αυτό το κράτος, το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη, θα πρέπει να γκρεμιστεί από τα θεμέλια. Εμείς, θέλουμε ένα κράτος εγγυητή της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ευημερίας
   των εργαζόμενων τάξεων, το οποίο παράλληλα θα στηρίζει με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, την παραγωγικότητα και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.

Αυτός ο συγκεντρωτικός και αυταρχικός μηχανισμός, πρέπει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, μέσω ενός θεσμικού ανασχεδιασμού για τον εκσυγχρονισμό του ρόλου του Κράτους. Απαιτείται μια ολική αναδιάρθρωση των αρμοδιοτήτων μεταξύ Κεντρικής Διοίκησης, Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης, στην λογική της αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων και της ενίσχυσης της Αυτοδιοίκησης, η οποία θα δίνει στην τοπική κοινωνία το δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις που θα αφορούν στο μέλλον και την ευημερία της.

Το κεντρικό Κράτος οφείλει να κρατήσει 4 μόνο αρμοδιότητες:
 τη θέσπιση των κανόνων.
 την εκπόνηση του κεντρικού σχεδίου.
 τη διανομή των κονδυλίων.
 τον τελικό κατασταλτικό έλεγχο.

Όλα τα υπόλοιπα, θα πρέπει να “κατέβουν” στην τοπική αυτοδιοίκηση Α και Β βαθμού, της οποίας το έργο θα πρέπει να ενισχυθεί με το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, στην κατεύθυνση μιας πιο ουσιαστικής συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων (πραγματική διαβούλευση, τοπικά δημοψηφίσματα κλπ).

4. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
   Ισχυρό κοινωνικό κράτος, ικανό να ανταποκριθεί άμεσα στις νέες κοινωνικές ανάγκες όπως αυτές διαμορφώνονται κάθε φορά (π,χ, στεγαστικό). Κράτος δίπλα στον πολίτη, ως μέρος ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου και όχι κράτος φιλανθρωπίας.
   Στην Υγεία, κατάργηση των απαράδεκτων νόμων της ΝΔ που οδηγούν το ΕΣΥ σε διάλυση, σύγκλιση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για τις δαπάνες υγείας με στόχο ένα σύγχρονο, ισχυρό,
   δημόσιο και δωρεάν, σύστημα υγείας. Μεροληπτική αναδιανομή της “πίττας” στο χώρο της υγείας υπέρ της εργασίας και εις βάρος του κόστους υλικών και φαρμάκων. Γενναία μισθολογική αναβάθμιση των γιατρών καθώς και των υπολοίπων εργαζομένων του ΕΣΥ. Στην Παιδεία, άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και μισθολογική αναβάθμιση όλων
   των εκπαιδευτικών. Άμεσο τέλος στην ομηρία των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Δεν είναι αποδεκτό σε μια Δημόσια σχολική μονάδα να υπηρετούν εκπαιδευτικοί διαφορετικών ταχυτήτων. Στα ΑΕΙ, άμεση αποκατάσταση του αυτοδιοίκητου και εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Φοιτητικής Στέγης. Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων Κεραμέως, κατάργηση του αντισυνταγματικού νόμου Πιερρακάκη για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, με ταυτόχρονη αυστηροποίηση του ελέγχου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μονάδων κάθε βαθμίδας.

5. ΝΕΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
   Καμία προσπάθεια δεν θα τελεσφορήσει και κανένα σχέδιο δεν θα πετύχει, αν δεν διασφαλίσουμε όσα ειπώθηκαν και προηγουμένως: δημόσιος έλεγχος σε συγκεκριμένους στρατηγικούς τομείς (ΔΕΗ, νερό, ΕΛΠΕ, Τραπεζικός χώρος κλπ).
   Επίσης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι, κανένα νέο παραγωγικό μοντέλο δεν μπορεί να οικοδομηθεί στην Ελλάδα του 2024, χωρίς προηγούμενη γενναία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους όπως ανέφερα και προηγουμένως. Απέναντι στο διεθνώς αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο αφήγημα των «tricle down economics» που έχει υιοθετήσει και εφαρμόζει η ΝΔ και το οποίο βασίζεται στην αρχή ότι η ανάπτυξη θα έρθει από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή με φοροελαφρύνσεις και ευνοϊκές ρυθμίσεις στην οικονομική ελίτ η οποία κάτι θα δώσει και στους “διψασμένους”, εμείς πρέπει να αντιτάξουμε την πολιτική της αναδιανομής και της αναβάθμισης της θέσης της μισθωτής εργασίας ως βάση και ως αφετηρία ανάπτυξης. Σύμφωνα με τη ΝΔ, η ανάπτυξη θα έρθει με εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε παραγωγικό τομέα, μέσω του real estate και με ενίσχυση των μεγάλων τουριστικών μονάδων της χώρας. Το δικό μας σχέδιο, πρέπει να βασίζεται στη ακριβοδίκαιη πληρωμή της εργασίας! Πρώτα από όλα, όμως, θα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα τι θέλουμε και τι μπορούμε να είμαστε ως χώρα το 2030 ή το 2040! Ενεργειακός κόμβος της Ν.Α Ευρώπης (βλέπε Κατάρ); Χώρα με υψηλής προστιθέμενης αξίας αγροδιατροφικό και τουριστικό τομέα (βλ. Τοσκάνη Ιταλίας); Χώρα με έμφαση στην καινοτομία και την τεχνολογία (βλ. Εσθονία); Χώρα με εγχώρια αμυντική και φαρμακευτική βιομηχανία αιχμής (βλ. Ισραήλ); Κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να είμαστε πολλά από αυτά μαζί.

Το μόνο σίγουρο είναι, ότι για ευνόητους λόγους, θα πρέπει με κάθε τρόπο να στηρίξουμε την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, η οποία πλήττεται σήμερα όσο ποτέ. Η αύξηση του
ενεργειακού κόστους, η αύξηση του κόστους των ζωοτροφών, η κλιματική αλλαγή και τα
ακραία καιρικά φαινόμενα, σε συνδυασμό με την ελλιπή κρατική στήριξη του Κράτους, έχουν οδηγήσει το χώρο, στο όριο της εξαφάνισης. Αν δεν σχεδιάσουμε πολιτικές στήριξης του κλάδου σήμερα, η πρωτογενής παραγωγή της χώρας κινδυνεύει. Τέλος, απαραίτητη είναι και η νομοθέτηση ενός νέου, δίκαιου, φορολογικού συστήματος και σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται η τελευταία πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο φορολογικό. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να ενισχύσουμε και τους μηχανισμούς ελέγχου σε σημαντικούς κλάδους της αγοράς που σήμερα κάνουν πάρτι με dj την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι δε αυτονόητο, ότι θα εισπράξουμε μέχρι τελευταίου ευρώ τις απλήρωτες δόσεις των καναλιών, καθώς και τους φόρους επί των υπερκερδών των εταιρειών ενέργειας, καθώς και διύλισης και εμπορίας καυσίμων!

6. EΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
   Ο πατριωτισμός αποτελεί ταυτοτικό ζήτημα της αριστεράς και του δημοκρατικού κόσμου και
   δεν το χαρίζουμε σε κανένα. Αποτελεί μέρος της ιστορίας μας και της πολιτικής παρακαταθήκης των αγώνων του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Σταθερά, απέναντι σε κάθε εθνικισμό, μισαλλοδοξία και πατριδοκαπηλεία, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι τα δικαιώματα της Ελλάδας σε στεριά, θάλασσα και αέρα, τα οποία κατοχυρώνονται από το ίδιο το Διεθνές Δίκαιο, δεν μπορούν να είναι αντικείμενο οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, είτε διμερούς είτε πολυμερούς. Καμιά αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάννης και των Πρωτοκόλλων της δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Μία μόνο διαφορά έχουμε με την Τουρκία: το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Οφείλουμε να υποστηρίξουμε το ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Κύπρο. Οφείλουμε να αντιταχθούμε στη «βοσνιοποίηση» της Κύπρου, μέσω ενός αναθεωρημένου σχεδίου Ανάν, όπου το κυπριακό ζήτημα θα πάψει να είναι ένα ζήτημα εισβολής και κατοχής μίας ανεξάρτητης χώρας από την Τουρκία.

Τέλος, η Ελλάδα θα πρέπει μέσω μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής να αποτελέσει
παράγοντα ειρήνης για την περιοχή και όχι να στέλνει όπλα στην Ουκρανία, παίζοντας το ρόλο του “καλύτερου μαθητή” του ΝΑΤΟ. Και φυσικά, η Ελλάδα, σταθερά και αδιαπραγμάτευτα, θα έπρεπε να είναι με το δίκιο των λαών, παίρνοντας σαφή θέση για τη δίχως προηγούμενο γενοκτονία στη Παλαιστίνη.