Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι θέσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελούσαν το εισιτήριο για την είσοδο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Λειτουργούσαν κατά κάποιο τρόπο όπως και οι συνδικαλιστικές θέσεις. Υποσχέσεις, αόριστα προγράμματα, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, εξυπηρετήσεις και ισχυρές κομματικές δεσμεύσεις, αποτελούσαν την παλέτα των χρωμάτων που χρησιμοποιούσαν οι τοπικοί άρχοντες. Και σε αυτό το μοτίβο συνέβαλε και ο ομφάλιος λώρος που συνέδεε την τοπική αυτοδιοίκηση με το κεντρικό κράτος.
Σήμερα, η εξάρτηση αυτή έχει μειωθεί, με αποτέλεσμα πολλές αρμοδιότητες να έχουν μεταφερθεί στους δήμους. Και οι αρμοδιότητες αυτές δεν έχουν την ανάγκη κομματικών ή ιδεολογικών προσεγγίσεων. Χρειάζονται πρόσωπα με ικανότητα και εμπειρία διοίκησης. Δε φτάνει η πολιτική κατάρτιση και στήριξη. Και δυστυχώς αυτό είναι το κυριώτερο προσόν των τοπικών αρχόνταν, Δημάρχων και Περιφεριαρχνών.
Γιαυτό βλέπουμε σοβαρά προβλήματα στα εκτελούμενα έργα, όπως στο Δήμο της Αθήνας, που ο νυν δημαρχος κο Μπακογιάννη, δεν κατάφερε αν ολοκληρώσει σε τέσσσερα χρόνια, ενα οδικό έργο μικρότερο του ενός χιλιομέτρου στο κέντρο της Πόλης, με τεράστια ταλαιπωρία για εκατομμύρια αθηναίους.
Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να βλέπει επίσης τις εκθέσεις των αρμοδίων οργάνων που παροσιάζουν δήμους και Περιφέρεις, απολύτως διφθαρμένους. Κανένα μέτρο ελέγχου κατά της διαφθοράς, στην οποία πρωταγωνιστές είναι σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι οι εκλεγμένοι άρχοντες.
Οχι στα κομματικά καπέλα Δημάρχων και Περιφερειαρχών
Η ανακύκλωση και η αποκομιδή των απορριμμάτων δεν μπορεί να φοράνε κομματικό καπέλο. Οι αφαλατώσεις και οι ασφαλτοστρώσεις δεν μπορούν να έχουν ιδεολογικό άρωμα. Η συντήρηση των σχολικών συγκροτημάτων, των κοινωνικών φαρμακείων ή της φροντίδας των ηλικιωμένων, δεν μπορεί να προσεγγίζεται μέσω ιδεοληπτικών αγκυλώσεων. Και οι κεντρικές επιλογές για τους βιολογικούς καθαρισμούς, τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας απορριμμάτων δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με εμμονές.
Ακόμα πονούν τα αυτιά μας από τις δηλώσεις της Ρένας Δούρου του Σύριζα, που σαν περιφερειάρχης Αττικής εξηγούσε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι δεν μαζεύουν με τον ίδιο τρόπο τα σκουπίδια, οι «δημοκράτες» υποψήφιοι δήμαρχοι με τους «μη δημοκράτες» υποψηφίους, και ότι δεν μαζεύουν με τον ίδιο τρόπο τα σκουπίδια οι «μνημονιακοί» υποψήφιοι με τους «μη μνημονιακούς».
Τα κινήματα της Κερατέας και του Γραμματικού
Ακόμα πονούν τα μάτια μας διαβάζοντας τις δηλώσεις συμπαράστασης της Ρένας Δούρου προς τα κινήματα της Κερατέας όπως «ο αγώνας των πολιτών της Κερατέας κατά της υποβάθμισης της ζωής τους, έγινε σύμβολο αντίστασης, οι πολίτες στην Κερατέα είπαν ΟΧΙ, συγκρούστηκαν με τη λογική της κεντρικής εξουσίας και προστάτεψαν με τον αγώνα τους αυτή την επιλογή και κέρδισαν», καθώς και τις δηλώσεις για τη μονάδα στο Γραμματικό που είχε χαρακτηρίσει σαν «ενδεικτική ενός χρεοκοπημένου μοντέλου, άνωθεν επιβολής ”λύσεων” που δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, τους πολίτες, το περιβάλλον, ενός μοντέλου που δεν λαμβάνει υπόψη του τις τοπικές κοινωνίες».
Τα σκουπίδια δεν έχουν ούτε κόμμα, ούτε ιδεολογία. Αντιθέτως, υπάρχει μεθοδολογία και τεχνολογία για τη διαχείρισή τους. Το 2019 οι πολίτες είχαν κληθεί να εκλέξουν τους Δημάρχους τους. Ποιοι από αυτούς τους Δημάρχους ή Περιφερειάρχες, προχώρησαν τα ζητήματα της ανακύκλωσης, των απορριμμάτων και της ποιότητας ζωής των δημοτών τους, με βάση τα προγράμματά τους; Πόσους κρατικούς και ευρωπαϊκούς πόρους κατάφεραν να προσανατολίσουν σε έργα στον Δήμο τους; Ποιοι από αυτούς του Δημάρχους ανταποκρίθηκαν στους στόχους και στους άξονες δράσης που είχαν εξαγγείλει προεκλογικά;
Τα μεγάλα ερωτήματα για τους υποψηφίους
Και τα ερωτήματα αφορούν και τους υποψηφίους. Ποιοι από αυτούς αποτελούν απλά μια δοκιμή πολιτικών προσώπων ή αγρανάπαυση αποτυχημένων πολιτευτών ή ανερχόμενων κομματικών στελεχών ή απλά εκφραστών αναχρονιστικών, γραφικών και ξεπερασμένων κομματικών μηχανισμών;
Ποια είναι η προϋπηρεσία τους και η εμπειρία τους; Που και πότε έχουν κριθεί επιτυχημένοι στην επαγγελματική ή κοινωνική τους πορεία; Ποια είναι τα προγράμματα τους και οι θέσεις τους; Μήπως είναι απλά «αντί» και «απέναντι» στο σύστημα, με σκοπό να εγγράψουν τις δικές τους αγωνιστικές και ιδεολογικές περγαμηνές;
