Το “νόμιμο δικαίωμα” της Τουρκίας να ασκήσει βέτο και τη διαπραγμάτευση που επιχειρεί να κάνει με τη Φινλανδία και τη Σουηδία αποτυπώνει ο τουρκικός Τύπος, βάζοντας φυσικά στο κάδρο τα πιθανά οφέλη, στο ΡΚΚ και τον “σημαντικό ρόλο” της Τουρκίας για την περιοχή και το ανατολικό άκρο της συμμαχίας του ΝΑΤΟ.
Με αρχική αναφορά στο γεγονός ότι η Τουρκία ήταν “αντίβαρο στο δυτικό μπλοκ, κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, ενάντια στη σοβιετική απειλή, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου” και την κατηγορία πως η στρατηγική των ΗΠΑ δημιουργεί προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας ο αρθρογράφος του Haberturk επιχειρεί να δικαιολογήσει την πρακτική της Τουρκίας και την “ισορροπία που αυτή θέλει να δημιουργήσει”
. “Οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τις ισορροπίες τόσο στον ισλαμικό κόσμο όσο και στην κοντινή γεωγραφία της Τουρκίας με τις επιχειρήσεις τους στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια στο Ιράκ. Η τρομοκρατική οργάνωση, η οποία κλονίστηκε μετά την προσαγωγή του λεγόμενου αρχηγού του PKK στην Τουρκία, μετατράπηκε για άλλη μια φορά σε ενεργό απειλή με παγκόσμια και περιφερειακή υποστήριξη”, γράφεται και επισημαίνεται: “Όπως φαίνεται, κάθε τομέας στον οποίο οι ΗΠΑ και η Ρωσία βρίσκονται σε σύγκρουση ή ανταγωνισμό έχει χαρακτηριστικά που επηρεάζουν άμεσα την Τουρκία. Αυτό έχει δύο συνέπειες. Το πρώτο είναι ότι η στρατηγική σημασία της Τουρκίας έχει αυξηθεί περισσότερο από ποτέ. Δεύτερον, αυτή η κατάσταση επηρεάζει όχι μόνο την εσωτερική δυναμική της χώρας μας, αλλά και τις προτιμήσεις της σε περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα”. Οι βασικοί παράγοντες της δυτικής συμμαχίας δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω από το βήμα της διεύρυνσης και των νέων μελών δηλώνεται στο άρθρο. “Και σαν να μην έφτανε αυτό οι εικόνες που δημοσιοποιούν οι ΗΠΑ χέρι χέρι με την Ελλάδα, εξυμνώντας την ελληνική κληρονομιά και τις αμερικανικές αναπτύξεις στρατευμάτων στη χώρα δίνουν μία ξεκάθαρη εικόνα των προθέσεων”, συμπληρώνει ο αρθρογράφος Nasuhi Gungor.
“Ο αυξημένος φόβος στη Σουηδία και τη Φινλανδία διευκόλυνε το έργο του αντιρωσικού μετώπου, το οποίο η Αμερική και η Αγγλία ήθελαν να διαμορφώσουν και να ελέγξουν ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, γράφει ο Κενάν Αλπάι της Γενί Ακίτ.
Αποκαλύπτεται ότι η Τουρκία τουλάχιστον επιβραδύνει αυτή τη διαδικασία με το βέτο της και θέλει να τη φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υπό προϋποθέσεις που μπορούν να θεωρηθούν βαριές για τους συνομιλητές της. Αν και διατυπώνονται αντιρρήσεις κατά της Σουηδίας και της Φινλανδίας και εκφράζονται ορισμένα αιτήματα, είναι προφανές ότι οι κύριοι αποδέκτες είναι κυρίως η Αμερική, οι χώρες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο ατομικά όσο και θεσμικά. “Η Τουρκία εκφράζει ότι είναι αποφασισμένη να μην επαναλάβει το λάθος που έκανε πριν για την επιστροφή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ”, γράφει και συμπληρώνει “μπορεί εύκολα να φανεί ότι όλες οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι έχει τεθεί ατζέντα για την εξομάλυνση των σχέσεων με την Ευρώπη. Εάν το επιθυμεί η Τουρκία, μπορεί να μετατρέψει αυτή τη διαδικασία σε κρίση. Όμως, όπως είναι φυσικό, ακολουθείται μια στρατηγική ελεγχόμενης έντασης, καθώς το κόστος της κρίσης που θα προκύψει θα έχει σοβαρές συνέπειες και για την Τουρκία”. Προστίθεται: “Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κάρτα βέτο της Τουρκίας είναι τέτοιας φύσης που της επιτρέπει να αποκτήσει κάποιες σημαντικές αλλά περιορισμένες ευκαιρίες. Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να πούμε ότι είναι πιο λογικό και ωφέλιμο να προωθηθούν οι απαιτήσεις για να σπάσουν τα άμεσα ή έμμεσα εμπάργκο που δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Τουρκίας. Για παράδειγμα, η επιμονή της Τουρκίας στην ενίσχυση του στόλου της F-16 τόσο με νέες αγορές όσο και με κιτ εκσυγχρονισμού θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, όπως και η επιστροφή της Τουρκίας στο έργο F-35”. Το ενδιαφέρον που γράφει ο αρθρογράφος έρχεται στο τέλος: “Δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι εάν μειωθεί η ένταση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αυτό θα εξυπηρετήσει μια διαδικασία που θα ενισχύσει την ηγεμονία της Ρωσίας και εάν μειωθεί η ένταση στις σχέσεις με τη Ρωσία, η ηγεμονία των ΗΠΑ και της ΕΕ θα να ενισχυθεί. Το δικαίωμα του βέτο δεν θα είναι ένα άχρωμο και παθητικό ατού, αλλά θα δείξει στους συνομιλητές μας την πραγματικότητα μιας Τουρκίας που θα επιμείνει μέχρι τέλους για τα ενεργά και δίκαια αιτήματά της”.
“Η στρατηγική που εφάρμοσαν οι δυνάμεις που ελέγχονται από το παγκόσμιο κεφάλαιο με στόχο την οικοδόμηση μιας μονοφωνικής παγκόσμιας τάξης με επίκεντρο τις ΗΠΑ έχει περικυκλώσει τη Ρωσία σε τέσσερις κατευθύνσεις. Δεν υπάρχει χώρα που να μην μπορούν να θυσιαστεί για αυτόν τον σκοπό, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας”, γράφει σε άρθρο του το Haber7. “Μετά την Ουκρανία, η Φινλανδία και η Σουηδία, οι βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, γνωρίζουν επίσης τον κίνδυνο που διατρέχουν. Οι προσπάθειες και των δύο κρατών να μπουν εσπευσμένα στο ΝΑΤΟ, με τις φούστες τους να φλέγονται, από φόβο μήπως επεκταθεί και σε αυτές η φωτιά του πολέμου μετά την Ουκρανία”.
Όπως συμπληρώνει ο αρθρογράφος Αρίφ Αλτούνμπας “η Αμερική, που δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί την Τουρκία ως πιόνι, έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πιόνι για τον έλεγχο των στενών μας και την Τουρκία ως μέρος της παγκόσμιας στρατηγικής της. Όλα τα νησιά του Αιγαίου μετατράπηκαν σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, με το πρόσχημα του ρωσικού επεκτατισμού. Στοχεύοντας τη Ρωσία, η Τουρκία πολιορκείται από το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Στην κακομαθημένη Ελλάδα έχει ανατεθεί και το καθήκον του προβοκάτορα. Οι ΗΠΑ, που έχουν αποκλείσει τη Ρωσία από το παγκόσμιο σύστημα και έχτισαν ένα χοντρό τείχος μίσους μεταξύ αυτής και της Ευρώπης, χτίζουν ξανά ένα σιδερένιο παραπέτασμα. Σύμφωνα με αυτόν τον στόχο, η δυτική Γεωργία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής και η Ρωσία, που προκάλεσε τις Σκανδιναβικές χώρες, θα αποκλειστούν πλήρως από τα δυτικά. Ο υπόγειος πλούτος στη Σιβηρία και τη Βόρεια Θάλασσα, η στρατηγική θέση της Βαλτικής Θάλασσας και η ρωσική ηγεμονία στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας θα σπάσουν και η υπεροχή θα είναι υπό τον έλεγχο του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ενώ το ΝΑΤΟ αναβιώνει ξανά, η Τουρκία θα αποκλειστεί προσεκτικά από την εξίσωση. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια”. “Η στρατιωτική, πολιτική και οικονομική συμμαχία που θα δημιουργήσουν η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και οι ΗΠΑ στον Ειρηνικό θα περικυκλώσει τη Ρωσία από τα ανατολικά και θα προσπαθήσει να ελέγξει το κινεζικό τέρας και να προσπαθήσει να το υποτάξει στο παγκόσμιο σύστημα”, συμπληρώνεται, για να τονιστεί από τον αρθρογράφο ότι η Τουρκία πρέπει να παραμείνει στρατιωτική, πολιτική και οικονομική δύναμη για να τα αποφύγει όλα αυτά.
O Μεχμέτ Σεκέρ της φανατικά εθνικιστικής Γενί Σαφάκ “θυμάται” τον Κενάν Εβρέν, ο οποίος “υπέγραψε για να επιστρέψει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Ο παπάς δεν τρώει πάντα ρύζι [κατά το “μια του κλέφτη δυο του ψεύτη]. Νομίζαμε ότι ο Κενάν Εβρέν ήταν ο πιο ανίκανος, αφελής, πιο αδαής πρόεδρος που έχει δει ποτέ αυτή η χώρα. Αποδείχθηκε ότι θα μπορούσε να ήταν χειρότερα τα πράγματα. Τουλάχιστον κατέλαβε πρώτα την εξουσία και μετά άρχισε να πουλάει. Οι χειρότεροι προσπαθούν να πουλήσουν πριν έρθουν στην εξουσία. Ακόμα κι αν η Σουηδία και η Φινλανδία εκπληρώσουν τις επιθυμίες μας μετά από αυτό το διάστημα, δεν είναι αρκετό. Τα αδέρφια του, οι ΗΠΑ, είναι οι βασικοί μας συνομιλητές. Πρώτον, ας σταματήσει να είναι επιθετικοί και ας μας δώσουν τα F35 που πληρώσαμε. Αφαιρέστε μας από το καθεστώς της εχθρικής χώρας”, γράφει και προσθέτει “Τότε θα το σκεφτούμε”.