Η κυβέρνηση Ερντογάν, συνεχίζει το μεγάλο της παιχνίδι με τη Γαλάζια Πατρίδα. Στο πρόσφατο επεισόδιο στην Κάσο, εφάρμοσε την κλασσική «διπλωματία των κανονιοφόρων». Με αυτό τον τρόπο, επιχειρεί να ακυρώσει στην πράξη την συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδος – Αιγύπτου σε μια επίδειξη της ναυτικής της ισχύος.

Στις 22, 23 και 24 Ιουλίου, νοτίως των νησιών Κάσου και Καρπάθου, βρέθηκαν στην περιοχή πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία. Στόχος ήταν να εμποδίσουν τις έρευνες του ιταλικού πλοίου “Ievoli Relume”, το οποίο εκτελούσε την αποστολή της πόντισης των καλωδίων που θα συνέδεαν την Κρήτη με την Κύπρο.

Ακολουθεί ένα δεύτερο επεισόδιο στο οποία η Τουρκία εναντιώνεται στην δημιουργία αιολικών πάρκων γύρω από την Μήλο. Για άλλη μια φορά, ξεδιπλώνεται η στρατηγική του Ερντογάν: Η Ελλάδα υποχρεούται, προκειμένου να εκτελέσει οποιαδήποτε ενέργεια πέρα από τα χωρικά της ύδατα, στις «αμφισβητούμενες περιοχές», να έχει τη συναίνεση της Άγκυρας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να αυξάνεται το «γεωπολιτικό ρίσκο».

Τα δύο αυτά επεισόδια φανερώνουν ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει στην πράξη συνδιαχείριση στο Αιγαίο. Είναι γνωστό, ότι η Τουρκία έχει θέσει θέμα κυριαρχίας σε μια σειρά από κατοικημένα νησιά και βραχονησίδες. Κάποια από αυτά είναι οι Οινούσες, οι Φούρνοι, οι Λειψοί και η Γαύδος.

Η κλιμάκωση φαίνεται να μην φοβίζει πλέον την κυβέρνηση Ερντογάν, καθώς νιώθει ότι τα επόμενα βήματα είναι ελεγχόμενα. Στην Κάσο η ελληνική προσπάθεια άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σκόνταψε στον τουρκικό στόλο που περικύκλωσε το ιταλικό ερευνητικό σκάφος. Έτσι η Αθήνα βρέθηκε πάλι μπροστά στο γνωστό από τα Ίμια δίλημμα: υποχώρηση ή αντιπαράθεση.

Η Άγκυρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Αθήνα λόγω αδυναμίας δεν έχει πλέον «κόκκινες γραμμές» και έτσι μπορεί να δρα ατιμώρητα. Ή αλλιώς, η ελληνική αποτροπή έχει καταρρεύσει. Η Αθήνα από την άλλη, δεν φαίνεται να αντιδρά αποφασιστικά, παρά προσπαθεί να διαχειριστεί τις αρνητικές εντυπώσεις με επικοινωνιακά αφηγήματα.