Αποκαλυπτική σε σχέση για την πολιτική-εκλογική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ,  (υπάρχει ?)  ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε το βράδυ της Τετάρτης ο Νίκος Ανδρουλάκης στην ΕΡΤ.   Ο πρόεδρος του κόμματος προσπάθησε να ξεκαθαρίσει τι επιδιώκει από τις επικείμενες εκλογές και πώς σκοπεύει να συμβάλει στη διακυβέρνηση του τόπου. Φαίνεται όμως οτι άφησε το ακροατήριο του με περισσότερα και μάλιστα μεγάλα ερωτιματικά, απ οσα υπήρχαν πριν μπεί στο στούντιο.

Τρία είναι τα βασικά σημεία που πρέπει να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι:

Πρώτον, για να λάβει μέρος το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε κυβέρνηση συνεργασίας, πρέπει να πάρει διψήφιο ποσοστό. «Αν δεν έχουμε ισχυρό διψήφιο ποσοστό, ο ελληνικός λαός δεν θα μας έχει δώσει την εντολή την οποία ζητώ για να πάμε σε αυτό το στάδιο. Ο λαός αποφασίζει. Δεν μπορεί να σου λέει ο λαός ότι δεν σε θέλει στην κυβέρνηση και εσύ να προσπαθείς να μπεις με το στανιό» δήλωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αρα, αν το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πάρει στις πρώτες εκλογές —της απλής αναλογικής— λιγότερο από 10% (διψήφιο ποσοστό, έστω και όχι τόσο «ισχυρό») δεν τίθεται ζήτημα συμμετοχής του σε κυβέρνηση. Προφανώς, σε αυτή την περίπτωση ο κ. Ανδρουλάκης θα θεωρήσει ότι ηττήθηκε και θα καταθέσει τη διερευνητική εντολή, κρίνοντας ότι δεν μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλία για σχηματισμό κυβέρνησης «με το στανιό».

Δεύτερον, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, εφόσον λάβει «ισχυρό διψήφιο ποσοστό», θα επιχειρήσει τον σχηματισμό κυβέρνησης με πρωθυπουργό που δεν θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος (Μητσοτάκης ή Τσίπρας) αλλά θα είναι «πολιτικό πρόσωπο που θα μπορεί να εκφράσει το φιλόδοξο προγραμματικό σχέδιο» του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ . Επεσήμανε, μάλιστα, ότι το κόμμα του την τελευταία 20ετία είχε πρωθυπουργό μόνο για τρία χρόνια! (Προφανώς γιατί έτσι έκριναν οι ψηφοφόροι.)

Ταυτοχρόνως, δήλωσε ότι θα εκπροσωπηθεί στην κυβέρνηση «ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ που θα μπορεί να δώσει στα πρόσωπα των υπουργείων –γιατί δεν είναι μόνον ο πρωθυπουργός, είναι και τα κρίσιμα υπουργεία– έτσι ώστε να έχουν υψηλή επάρκεια, υψηλή αξιοπιστία, να είναι φορείς της διαφάνειας».

Τρίτον, ο Νίκος Ανδρουλάκης άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι τάσσεται υπέρ ενός μεγάλου συνασπισμού ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και δεν δέχεται τον Γιάνη Βαρουφάκη, γιατί «έπαιξε με τη δραχμή».Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θεωρεί ότι μπορεί να επιτευχθεί μια πλατιά συναίνεση των κομμάτων που έχουν κυβερνήσει τον τόπο, αρκεί να μην είναι πρωθυπουργοί οι δύο αντίπαλοι του, οι οποίοι είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης τα τελευταία οκτώ χρόνια. Η δική του χρησιμότητα έγκειται –προφανώς– στο να τους φέρει πιο κοντά. Η νέα στρατηγική Ανδρουλάκη έχει πολλά αδύναμα σημεία:

Τα πολλά  γιατί

Γιατί οι πολίτες να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αν θέλουν συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ); Μόνο και μόνο για να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, αλλά κάποιος πολιτικός που δεν γνωρίζουν και θα μάθουν όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης πάρει τη διερευνητική εντολή;

Γιατί η ψήφος όσων ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι χρήσιμη για τη διακυβέρνηση του τόπου αν υπερβαίνει το 10%, αλλά καθίσταται άχρηστη κάτω από αυτό το ποσοστό; Και αν στις πρώτες εκλογές το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ λάβει διψήφιο ποσοστό και στις δεύτερες μονοψήφιο, τότε τι γίνεται; Γιατί να ψηφίσει κανείς ένα κόμμα που επιφυλάσσει ως μετεκλογική έκπληξη το εάν θα μετάσχει σε κυβέρνηση και το πρόσωπο που θα προτείνει ως πρωθυπουργό;

Γιατί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αποδέχεται να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν αποδέχεται τους αρχηγούς τους για τη θέση του πρωθυπουργού; Πόση σχέση έχει αυτό με την άποψη της κοινής γνώμης που φέρνει τους δυο πολιτικούς αρχηγούς πάνω από τα κόμματά τους σε δημοφιλία σε όλες τις μετρήσεις;

Γιατί το τρίτο κόμμα μπορεί να καθορίσει την πολιτική ταυτότητα μιας τρικομματικής κυβέρνησης; Εάν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα είναι σε θέση να συμφωνήσουν για συγκυβέρνηση, ποια η αξία της συμμετοχής του τρίτου κόμματος, και μάλιστα με αποδοχή της πρότασής του για πρωθυπουργό και για κρίσιμα υπουργεία;

Τα ερωτήματα είναι πολλά και η απάντησή τους είναι απαραίτητη πριν από τις εκλογές, προκειμένου να μη δημιουργηθεί ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση σε σχέση με την πολιτική – εκλογική στρατηγική του Νίκου Ανδρουλάκη.