Κομβικοί κλάδοι της βιομηχανίας όπως οι χαλυβουργίες, δεν μπορούν να αντέξουν τα ενεργειακά και κλιματικά κόστη που βιώνουμε σήμερα και αναμένεται να προκύψουν τα επόμενα χρόνια εάν οι ευρωπαϊκοί νομοθέτες δεν λάβουν τις κατάλληλες αποφάσεις σήμερα.
Αυτά τονίζει η Eurofer, ο ευρωπαϊκός σύνδεσμος των χαλυβουργών, η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου
Οι συνεχιζόμενες απαγορευτικές τιμές ενέργειας, τονίζει, σε συνδυασμό με τις τιμές των δικαιωμάτων άνθρακα που έχουν εκτοξευθεί πάνω από τα 80 ευρώ, θέτουν σε κίνδυνο τα φιλόδοξα πλάνα για την απ ανθρακοποίηση της βιομηχανίας χάλυβα.
Εάν η ενεργειακή μετάβαση δεν είναι βιώσιμη, κινδυνεύουμε να πλημμυρίσει η ευρωπαϊκή αγορά από “βρώμικο” φθηνό άνθρακα από τρίτες χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδονησία, αναφέρει ο γενικός διευθυντής της Eurofer Axel Eggert.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες , επισημαίνει, θα πρέπει να δράσουν γρήγορα και να διασφαλίσουν ότι οι κλιματικοί στόχοι θα επιτευχθούν με οικονομικά αποδοτικό τρόπο, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη βιωσιμότητα στρατηγικών βιομηχανικών τομέων
–
Τους τελευταίους μήνες οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, που είναι πιο εκτεθειμένες στις αυξήσεις των τιμών έχουν ήδη αναγκαστεί να αντιδράσουν περικόπτοντας την παραγωγή τους ή ακόμη και κλείνοντας προσωρινά εργοστάσια.
Οι τιμές του ρεύματος και του φυσικού αερίου έχουν αυξηθεί εκθετικά, φτάνοντας σε επίπεδα 4 έως 5 φορές πάνω σε σύγκριση με πέρυσι. Παράλληλα οι τιμές των δικαιωμάτων άνθρακα έχουν αυξηθεί έως τα 80 – 90 ευρώ και έχουν σημαντική επίπτωση στις τιμές του ηλεκτρισμο
Αυτή η άνευ προηγουμένου κρίση στις ενεργειακές αγορές, απαιτεί έκτακτες και επείγουσες πρωτοβουλίες ενώ παράλληλα οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να λάβουν υπόψη τις επιπτώσεις από την επερχόμενη κλιματική νομοθεσία, ειδικά για το CBAM (Carbon Border Adjustment Mechanism) καθώς και για την αναθεώρηση του μηχανισμού για την εμπορία ρύπων EU ETS.
Σύμφωνα με τη Eurofer, τα επιπλέον άμεσα κόστη για τους ρύπους που θα επιβαρύνουν τη βιομηχανία χάλυβα θα φτάσουν περίπου τα 14 δις. ευρώ μέχρι το το 2030, εάν διατηρηθούν στα τρέχοντα επίπεδα οι εκπομπές του κλάδου.
Το κόστος μπορεί να μειωθεί στα 8,4 δισ. ευρώ εάν ο κλάδος καταφέρει να μειώσει τις εκπομπές του κατά 30% μέχρι το 2030 μέσα από τις προτεινόμενες επενδύσεις σε καθαρές τεχνολογίες ύψους 25 δισ. ευρώ.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ένα μέσο εργοστάσιο χάλυβα στην Ευρώπη, στο οποίο θα γίνουν επενδύσεις για καθαρές τεχνολογίες, θα αντιμετωπίσει κόστη άνθρακα ύψους 400 εκατ. ευρώ, την ίδια στιγμή που εκτός Ε.Ε. τα εργοστάσια που εξάγουν “βρώμικο” φθηνό άνθρακα στην ευρωπαϊκή αγορά θα κληθούν να επωμιστούν κόστη μόλις 30 εκατ. ευρώ, παρά τον φόρο άνθρακα CBAM στα ευρωπαϊκά σύνορα.
Αυτή η κατάσταση θα ήταν μη βιώσιμη και απειλεί σοβαρά τα πρότζεκτ χαμηλών εκπομπών της χαλυβουργίας. Η χαλυβουργία ζητεί την αναθεώρηση της προτεινόμενης κατάργησης της δωρεάν κατανομής δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων, σε συνδυασμό με ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο όσον αφορά τον κανονισμό CBAM.
Σε διαφορετική περίπτωση, αυτό θα αποτελέσει το Δούρειο Ίππο για τους φιλόδοξους στόχους απανθρακοποίησης της Ε.Ε. Η ευρωπαϊκή χαλυβουργία θα πρέπει να γίνει ο κινητήριος μοχλός και η ναυαρχίδα και όχι η παράπλευρη ζημιά της κλιματικής πολιτικής της ΕΕ, προειδοποιεί ο κ. Eggert.
