Μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, η Νόνικα Γαληνέα πέθανε σήμερα σε  ηλικία 85 ετών.

Η Νόνικα Γαληνέα έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες πριν τα γενέθλιά της, τα οποία ήταν στις 8 Ιουνίου.

Μέχρι το τέλος ήταν στο πλευρό της η οικογένειά της και οι κόρες της. Μία από αυτές, η Αριέττα Μουτούση έχει επίσης σημαντική καριέρα ως ηθοποιός.

Η Νόνικα Γαληνέα γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1938. Πήγε αρχικά σχολείο στην Νέα Μάκρη και στα 14 πήγε στην Φλωρεντία. Συνέχισε σε αγγλικό σχολείο στην Ελβετία και στα 18 της γράφτηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο, ενώ στη συνέχεια σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art.

Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση στην Ελλάδα, με τον οποίο έζησε 5 χρόνια στο Παρίσι και έκαναν 3 παιδιά, τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα και την Μαρία-Αμαλία.

Ο μεγάλος έρωτας Αλέκος Αλεξανδράκης

Ο μεγάλος της έρωτας ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης, με τον οποίο υπήρξε  και ζευγάρι για 21 χρόνια.

Η ίδια έχει πει στο παρελθόν ότι γνώρισε τον Αλέκο Αλεξανδράκη, όταν συμπρωταγωνιστούσαν στο Θέατρο Μετροπόλιταν.

«Ήξερα πως ήταν παντρεμένος και είχε ένα αγοράκι. Δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα εκτός από καλημέρα και επειδή δεν τολμούσα να τον κοιτάω, πήγαινα από πίσω του και κοίταζα το σβέρκο και τα μαλλιά του. Ήταν πολύ ωραίος. Ένιωθα μεγάλη έλξη, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν πως μια μέρα, σύντομα, θα είμαστε ζευγάρι. Δεν φανταζόμουν καν πως του άρεσα», αναφέρει η Νόνικα Γαληνέα στην αυτοβιογραφία της.

Η ιστορία τους αρχίζει όταν ένα βράδυ η Νίκη Τριανταφυλλίδη, πρωταγωνίστρια του έργου στο οποίο συμμετέχουν, κλειδώνει τη Νόνικα στο καμαρίνι. Ο Αλεξανδράκης, που μόλις είχε φύγει από το θέατρο, την ακούει να φωνάζει και γυρίζει πίσω να της ανοίξει.

«Του είπα πως δεν είχα αυτοκίνητο, παρόλο που είχα, ένα κάμπριο Triumph διθέσιο, το οποίο μόλις είχα πάρει. Το είχα στην ίδια μάντρα που είχε κι εκείνος το δικό του, αλλά μια και ο Αλέκος έμενε στη Γλυφάδα κι εγώ στον Αστέρα της Γλυφάδας με πήγε εκείνος. Στη διαδρομή έτρεμα ολόκληρη από τρακ και νόμιζα πως θα τρελαινόμουν. Όταν βγήκε απ’ το αυτοκίνητο για να με καληνυχτίσει, του είπα (πώς το τόλμησα ούτε ξέρω): «Φίλησέ με». Εκείνος μου είπε: «Άσ’ το καλύτερα» και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι, είναι ότι βρεθήκαμε κάτω από ένα δέντρο, ενώ τα αυτοκίνητα περνούσαν το ένα πίσω απ’ το άλλο ρίχνοντας τα φώτα τους πάνω μας».

Η Νόνικα Γαληνέα θυμόταν πάντα τις στιγμές που έζησε με τον μεγάλο της έρωτα.

«Είναι πολύ μεγάλη παρηγοριά για μένα που έχω τόσο στενή σχέση με την οικογένεια του λατρεμένου μου Αλέκου. Και επειδή γνωρίζω πολύ καλά πόσο λάτρευε την οικογένεια του, με φέρνει πάρα πολύ κοντά, του και αισθάνομαι ότι δεν χάνω επαφή μαζί του… Όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο», είχε πει. «Μου λείπει η σοφία του, το χιούμορ του. Δύο πράγματα στα οποία υποκλίνομαι. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο με τόσο έντονα σπουδαία προσόντα, ποτέ».

Και ενώ θα πίστευε κανείς ότι η Νόνικα Γαληνέα στη συνείδηση των περισσοτέρων είχε ταυτιστεί με τον μεγάλο πρωταγωνιστή, εκείνη συνέχισε να δουλεύει πολύ.

Η πορεία της στο «σανίδι»

Η Νόνικα Γαληνέα ξεκίνησε το 1963 μετά από εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, εκεί όπου έπαιξε και την πρώτη της παράσταση η οποία ήταν οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Εκεί συνεργαζόταν με «τέρατα» του θεάτρου όπως ο Κάρολος Κουν, ο Δημήτρης Χορν, η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξανδρος Μινωτής, ο Δημήτρης Μυράτ κ.α.

Από τo 1969 άρχισε η συνεργασία με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, και μαζί δημιούργησαν το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.

Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Αμφιθέατρο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και έδωσε παραστάσεις και στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο. Μάλιστα είναι η μοναδική Ελληνίδα ηθοποιός που έπαιξε δύο φορές στο Κόβεντ Γκάρντεν, στα αγγλικά.

Έχει συνεργαστεί επίσης με μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος κ.α.

Ένα μεγάλο διάστημα της ζωής της έχει ζήσει στο Λονδίνο. Έχει μεταφράσει 17 θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί.

Έχει εκδώσει την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο «Η ζωή μου», όπως και το βιβλίο «Επέστρεφε».

Το 2006, βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο.