Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 60% των Τούρκων θεωρούν την Αμερική ως τη μεγαλύτερη απειλή για την χώρα τους, σε σύγκριση με μόλις το 19% που δείχνει τη Ρωσία ως απειλή για την Τουρκία. Σήμερα η Άγκυρα δεν θα μπορούσε να εισέλθει στη Ατλαντική συμμαχία του ΝΑΤΟ με την πολιτική που ακολουθεί
ΟΤούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μεταμορφώσει τη χώρα του και τη σχέση της με την Αμερική αλλά όχι προς το καλύτερο.
Οι προσωπικοί δεσμοί του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Ερντογάν μπορεί να συγκάλυπταν τη διευρυνόμενη απόκλιση συμφερόντων, αλλά ένα χάσμα έχει πλέον πραγματικά ανοίξει μεταξύ των δύο κυβερνήσεων που απαιτεί μια πολύ πιο σκληρή προσέγγιση έναντι της Άγκυρας από ότι στο παρελθόν.
Η Freedom House αξιολογεί την Τουρκία ως μη ελεύθερη, αναφέροντας ότι η κυβέρνηση «έχει επιδιώξει μια δραματική και ευρεία καταστολή των αντιπάλων που θεωρούνται αντιπάλους» μετά την απόπειρα πραξικοπήματος.
Με βάση ελάχιστα στοιχεία, ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Φετουλάχ Γκιουλέν του κινήματος Χιζμέτ ότι βρίσκεται πίσω από το πραξικόπημα. Προσπάθησε, αλλά μέχρι στιγμής ανεπιτυχώς, να κάνει τον Γκιουλέν να εκδοθεί από την εξορία του στην Πενσυλβάνια.
Ο Ερντογάν στη συνέχεια μετέτρεψε τη χώρα του σε κράτος φυλακή. Ακόμη και η παραμικρή σχέση – διδασκαλία σε σχολείο Hizmet ή χρήση τράπεζας που ανήκει σε μέλος της Hizmet , είχε ως αποτέλεσμα την απόλυση, τη σύλληψη ή και τη φυλάκιση.
Οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης παραμένουν συχνοί στόχοι, ειδικά όταν οι δημοσκοπήσεις του Ερντογάν πέφτουν. Σύμφωνα με το Freedom House:
Επιπλέον, η τουρκική εξωτερική πολιτική έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με την πολιτική των ΗΠΑ
Οι οκτώ λόγοι
Η πρόκληση δεν είναι ότι ο Ερντογάν παίρνει ανεξάρτητες θέσεις, αλλά μάλλον υπονομεύει ενεργά και συστηματικά τις πολιτικές των ΗΠΑ σε διάφορες περιοχές, δημιουργώντας έτσι οκτώ λόγους για τους οποίους η Ουάσιγκτον θα πρέπει να εγκαταλείψει από στρατιωτικό σύμμαχό της την Άγκυρα οριστικά.
1ος λόγος η αντιμετώπιση από την Τουρκία ενός άλλου συμμάχου του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας, και ενός μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κύπρου, ως αντιπάλους
Δυσαρεστημένη για το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου που ανήκουν νόμιμα στην Ελλάδα βρίσκονται κοντά στις ακτές της, η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει τον ελληνικό εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα, οδηγώντας σε επικίνδυνες στρατιωτικές αντιπαραθέσεις. Η κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζει να αντιστέκεται στις προσπάθειες για τον τερματισμό της διχοτόμησης της Κύπρου και να παρεμβαίνει στις προσπάθειες της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Κύπρου να αναπτύξει την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων , με αρκετούς αναλυτές να φοβούνται έναν Τουρκοελληνικό πόλεμο, με υπαιτιότητα της Άγκυρας.
2ος λόγος η σφυρηλάτηση στρατιωτικής σχέσης της Τουρκίας με τη Ρωσία.
Η Άγκυρα αγόρασε το σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας S-400 της Μόσχας, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35. Η κυβέρνηση Ερντογάν σχεδιάζει να αγοράσει επιπλέον πυραύλους S-400.
Η Τουρκία έχει επίσης συμβιβαστεί με τη Μόσχα σε ότι αφορά τη Συρία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, αν και η ευθυγράμμιση των δύο κυβερνήσεων δεν είναι τέλεια. Ο Ερντογάν αντιπαραβάλλει αρνητικά τη σχέση του με τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν με εκείνη με τον Πούτιν.
Ο Ozgur Unluhisarcikli του Γερμανικού Ταμείου Marshall δήλωσε ότι ο Ερντογάν επιδιώκει «μια αντισταθμιστική συμμαχία με τη Ρωσία εναντίον των ΗΠΑ». Εάν η Άγκυρα αναγκαζόταν να επιλέξει μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας σε μια σύγκρουση, οι σύμμαχοι δεν θα μπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι η Τουρκία θα εκπλήρωνε τις δεσμεύσεις της για τη συμμαχία.
3ος λόγος η υιοθέτηση ενός επεκτατικού, νεο-οθωμανικού ναυτικού δόγματος γνωστό ως Γαλάζια Πατρίδα,με το οποίο η Τουρκία επιδιώκει να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο.
Αυτή η στρατηγική προβλέπει τον έλεγχο των υδάτων που διεκδικούν η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Οι συγκρούσεις για αντιμαχόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις έχουν αυξήσει τις πιθανότητες βίαιης αντιπαράθεσης. Η επιθυμία της Άγκυρας να ενισχύσει τη θαλάσσια θέση της ώθησε την παρέμβασή της στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.
4ος λόγος ο εξοπλισμός του Αζερμπαϊτζάν και η ενθάρρυνση του από την Τουρκία να ξαναρχίσει εχθροπραξίες με την Αρμενία για το αμφισβητούμενο έδαφος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Το αποτέλεσμα ήταν ένας σκληρός αγώνας και άφθονα εγκλήματα πολέμου. Υπήρχαν μη επαληθευμένοι ισχυρισμοί ότι η Άγκυρα κατέρριψε ένα αρμενικό αεροσκάφος και ανέπτυξε Σύρους μισθοφόρους για λογαριασμό του Αζερμπαϊτζάν.
Επίσης και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ένας παράπλευρος αντίκτυπος ήταν η εμβάθυνση του ρόλου της Ρωσίας.
5ος λόγος η παρέμβαση της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.
Η Άγκυρα υποστήριξε την ισλαμιστική Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη, παραβιάζοντας το εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών. Τουρκικά σκάφη αντιμετώπισαν γαλλικά και γερμανικά πλοία που είχαν επιφορτιστεί να αποτρέψουν το λαθρεμπόριο όπλων.
Σε αντάλλαγμα οι αρχές της Τρίπολης αποδέχθηκαν μια συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα που παραχωρούσε στην Άγκυρα σε ύδατα που διεκδικούν επίσης η Ελλάδα και η Κύπρος.
6ος λόγος η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και άλλων ριζοσπαστικών ομάδων που δραστηριοποιούνται στη Συρία ως συμπολεμιστές και ως σύμμαχοι.
Η Άγκυρα διευκόλυνε ευθαρσώς τις συνοριακές διελεύσεις του ISIS και τις πωλήσεις πετρελαίου. Οι κατηγορίες για διαφθορά έβλαψαν την οικογένεια του Ερντογάν. Ακόμη και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναγνώρισε άβολα τον ρόλο της Άγκυρας.
7ος λόγος η στοχοποίηση από την Τουρκία των Κουρδικών Μονάδων Άμυνας του Λαού (YPG), στη Συρία.
Η κυβέρνηση Ερντογάν εισέβαλε δύο φορές στο έδαφος των Κούρδων της Συρίας, χρησιμοποιώντας όπλα που προμήθευσαν οι ΗΠΑ και απασχολώντας τζιχαντιστικές δυνάμεις που δρούσαν στο παρελθόν σε άλλα μέρη της Συρίας.
Η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε «μια επαίσχυντη περιφρόνηση για τη ζωή των πολιτών, τη διεξαγωγή σοβαρών παραβιάσεων και εγκλημάτων πολέμου, συμπεριλαμβανομένων συνοπτικών δολοφονιών και παράνομων επιθέσεων που έχουν σκοτώσει και τραυματίσει αμάχους, κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη βορειοανατολική Συρία».
Το YPG ήταν ο κύριος σύμμαχος της Ουάσιγκτον που πολεμούσε το ISIS στο έδαφος, ωστόσο η Άγκυρα απειλεί να εισβάλει ξανά στα εδάφη της Συρίας που βρίσκονται οι Κούρδοι σύμμαχοι των ΗΠΑ.
8ος λόγος, η χρήση Σύριων μαχητών ως μισθοφόρων μέσω ιδιωτικών στρατιωτικών μισθοφορικών εταιρειών, ιδίως της SADAT International Defense Consultancy, για ανάμειξη σε συγκρούσεις στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Λιβύης και του Καυκάσου. Αυτές οι δυνάμεις ουσιαστικά δεν λογοδοτούν σε κανέναν.
Παρά αυτό το τρομερό ρεκόρ, ο πρεσβευτής της Άγκυρας στις ΗΠΑ, Χασάν Μουράτ Μερκάν, υποστήριξε πρόσφατα ότι «η Τουρκία στέκεται ως ένας αξιόπιστος σύμμαχος που μπορεί να προσφέρει τη στιγμή της κρίσης, ένας φίλος που έχει ανάγκη η Ουάσιγκτον».
Η προσωπική εχθρότητα του Ερντογάν.
Ωστόσο, οι διαφορές πολιτικής έχουν επιδεινωθεί από την προσωπική εχθρότητα του Ερντογάν, κατά των ΗΠΑ.
Πρόσφατα ο Τούρκος Πρόεδρος ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης κατάγγειλε εμμέσως τις ΗΠΑ, ως «αυτούς που αγνόησαν τη χώρα μας στην περιοχή για χρόνια και μας αντιμετώπισαν με χάρτες και απαιτήσεις που θα μας φυλάκιζαν στις ακτές μας , ενώ δοκίμασαν πρώτα τη γλώσσα της απειλής και του εκβιασμού μετά τα βήματα που κάναμε».
Επιπλέον, οι φιλοδοξίες του Ερντογάν γίνονται όλο και πιο ριζοσπαστικές. Όπως είπε στην Εθνοσυνέλευση: «Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για αυτή τη διαστρεβλωμένη τάξη, στην οποία ολόκληρη η υδρόγειος είναι επιβαρυμένη από μια χούφτα άπληστους ανθρώπους, να συνεχίσει να υπάρχει όπως συμβαίνει σήμερα», δεν υπήρχε αμφιβολία για το ποιον εννοούσ
Ο Ερντογάν ανά πάσα ώρα μπορεί να δημιουργήσει περιφερειακές συγκρούσεις
Όσο μεγαλύτερα είναι τα εσωτερικά πολιτικά του προβλήματα, τόσο πιο επιθετική είναι πιθανό να γίνει η εξωτερική του πολιτική. Κάτι που είναι επικίνδυνο για τις ΗΠΑ.
Το 2015 η κυβέρνηση Ερντογάν κατέρριψε απερίσκεπτα ένα ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο που εισήλθε για λίγο στον τουρκικό εναέριο χώρο. Αν ο Ρώσος Βλαντιμίρ Πούτιν απαντούσε δυναμικά , η Αμερική και η Ευρώπη θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει σε πόλεμο, με τη Ρωσία
Σήμερα, οι αντίστοιχοι πληρεξούσιοι της Μόσχας και της Άγκυρας, η συριακή κυβέρνηση και οι αντάρτες στην περιοχή της Ιντλίμπ, θα μπορούσαν επίσης να πυροδοτήσουν μια σύγκρουση.
Το ίδιο θα μπορούσαν και οι ολοένα και πιο επιθετικές δραστηριότητες της Άγκυρας αλλού, όπως στη Βόρεια Αφρική, τη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, που συχνά έρχονται σε αντίθεση με το συμφέρον του ΝΑΤΟ.
Η ομάδα των Αμερικανών φίλων της Τουρκίας μειώνεται. Κάποιοι έχουν κολλήσει στο παρελθόν, ενθυμούμενοι τον σύμμαχο που ήταν κάποτε η Άγκυρα. Άλλοι αναλυτές προτιμούν να περιμένουν την έκπτωση του Ερντογάν από την εξουσία, δεδομένων των φημών για την υγεία του.
Δεν θα αλλάξει αντιαμερικανισμός στην Τουρκία εάν φύγει ο Ερντογάν από την εξουσία
Τα πολιτικά νερά στο εσωτερικό έχουν αγριέψει, αλλά μέχρι στιγμής έχει ξεπεράσει κάθε πρόκληση με αυξανόμενη δύναμη. Ούτε ένας νέος πρόεδρος και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα μεταβάλουν αναγκαστικά τις πολιτικές της Άγκυρας.
Πράγματι, μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι έξι στους δέκα Τούρκους θεωρούν την Αμερική ως τη μεγαλύτερη απειλή για την Τουρκία, σε σύγκριση με μόλις το 19% που δείχνει τη Ρωσία ως απειλή για την Τουρκία
Σήμερα η Άγκυρα δεν μπορούσε να εισέλθει στη διατλαντική συμμαχία.
Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ελαχιστοποιήσει την εξάρτησή της από την Τουρκία και την απειλή της τελευταίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να αφαιρέσουν τα πυρηνικά τους όπλα που είναι αποθηκευμένα στην αεροπορική βάση Ιντσιρλίκ και να υποβαθμίσουν τη χρήση της εγκατάστασης, η πρόσβαση στην οποία παραμένει υπό τον ασταθή έλεγχο του Ερντογάν.
Εάν η Ουάσιγκτον επενέβαινε στη Μέση Ανατολή λιγότερο συχνά, η βάση θα είχε μικρότερη σημασία.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και σεε απάντηση στις πολιτικές της Άγκυρας, οι στρατιωτικοί δεσμοί ΗΠΑ- Ελλάδας επεκτάθηκαν πρόσφατα.
Το Πεντάγωνο θα πρέπει να περιορίσει τις πωλήσεις όπλων, βασιζόμενο στην απαγόρευση πωλήσεων F-35.
Τέλος, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να ξεκινήσει συζητήσεις στο ΝΑΤΟ για επιλογές που κυμαίνονται από τον περιορισμό του ρόλου της Τουρκίας στη λήψη αποφάσεων έως την εκδίωξη της Άγκυρας από τη διατλαντική συμμαχία.
Πριν από δύο μήνες ο Ερντογάν παραδέχτηκε: «Δεν μπορώ να πω ότι τρέχει μια υγιής διαδικασία στους τουρκοαμερικανικούς δεσμούς».
Ωστόσο, η πολιτική της Ουάσιγκτον αντανακλά τη συνεχιζόμενη ψευδαίσθηση ότι η Τουρκία παραμένει πιστός και αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ, Ευρωπαίος εταίρος και μέλος του ΝΑΤΟ.
Κανένα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Επιβάλλεται μια ριζική αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας, η οποία μάλιστα έχει καθυστερήσει πολύ.
