Η εντυπωσιακή αυτή απόφαση, για τα ελληνικά δεδομένα, ελήφθη παρά τις αντιδράσεις 15 κατασκευαστικών εταιρειών, επιχειρήσεων παραγωγής – εμπορίας οικοδομικών υλικών, κ.ά., οι οποίες είχαν προσφύγει στο ΣτΕ και έχασαν τη δικαστική μάχη.
Ο δήμαρχος Μυκόνου τον Οκτώβριο του 2019 έστειλε στους τοπικούς Συλλόγους Μελετητών-Μηχανικών, Ξενοδόχων, Ενοικιάσεως Δωματίων και Διαμερισμάτων έγγραφο με το οποίοι τους γνωστοποιούσε ότι ξενοδόχοι, κάτοικοι, κ.λπ. του νησιού παραπονούνται για την συνεχή εκτέλεση οικοδομικών εργασιών κατά τους θερινούς μήνες που το νησί δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες.
Για τους λόγους αυτούς τους γνωστοποίησε ότι στο πλαίσιο μιας προσπάθειας προστασίας της υγείας των κατοίκων και επισκεπτών του νησιού από οχλούσες οικοδομικές δραστηριότητες θα εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο την απαγόρευση οικοδομικών εργασιών για συγκεκριμένο διάστημα και κάλεσε τους φορείς να του εκθέσουν τις απόψεις τους. Οι φορείς ανταποκρίθηκαν και έστειλαν τις απόψεις τους.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους (2019) ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μυκόνου, αποφάσισε τη διακοπή οποιασδήποτε οικοδομικής εργασίας (εξωτερικού και εσωτερικού χώρου) που προκαλεί όχληση, όπως είναι η χρήση βαρέων μηχανημάτων (τσάπες, σφυριά, κομπρεσέρ αέρος, κ.λπ.), σοβάδες με χρήση πρέσας, μεταφορές προϊόντων εκσκαφής, σκυροδέματος, εκσκαφές και οποιαδήποτε εργασία, μεταφορά και χρήση μπετό»:
-στον παραδοσιακό οικισμό της Χώρας από 15 Απριλίου έως 30 Οκτωβρίου κάθε έτους,
-στους πυκνοκατοικημένους οικισμούς (Άγιο Στέφανο, Ορνό, Πλατύ Γιαλό, Τούρλο, Άγιο Ιωάννη και Άνω Μερά) από 20 Μαΐου έως 20 Σεπτεμβρίου και
-στο υπόλοιπο νησί από 25 Ιουνίου έως 10 Σεπτεμβρίου κάθε έτους.
Παράλληλα, για τους παραβάτες καθόρισε πρόστιμο, ανάλογα με το είδος της παράβασης, από 5.000 έως 40.000 ευρώ.
Κατόπιν αυτού 15 επιχειρήσεις του κατασκευαστικού τομέα (οικοδομικές εταιρείες, εταιρείες οικοδομικών υλικών, κ.λπ.) προσέφυγαν στο ΣτΕ, ζητώντας να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η επίμαχη απόφαση του Δήμου Μυκόνου.
Το Δ΄ Τμήμα του ΣτΕ με προεδρεύοντα τον σύμβουλο Επικρατείας Ευθύμιο Αντωνόπουλο και εισηγήτρια την επίσης σύμβουλο Επικρατείας Όλγα Παπαδοπούλου, απέρριψαν ως αβάσιμους όλους τους λόγους ακύρωσης που προέβαλαν οι εταιρείες, κ.λπ.
Οι προσφεύγοντες υποστήριζαν ότι σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές (άρθρο 43 Συντάγματος) για θέματα όπως είναι αυτό της παύσης των οικοδομικών, κ.λπ. εργασιών για συγκεκριμένο διάστημα, απαιτείται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος και όχι απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, αφού ρυθμίζονται ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος (οικονομικά, κ.λπ.) που εκφεύγουν του τοπικού χαρακτήρα.
Την ίδια στιγμή, υποστήριζαν, ότι παραβιάζεται η Συνταγματική αρχή της αναλογικότητας καθώς « εισάγεται απόλυτη απαγόρευση εκτέλεσης όλων των οικοδομικών εργασιών, αναιτιολόγητα και χωρίς παράθεση στοιχείων υπέρ της έκδοσης της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου», την στιγμή κατά την οποία «ο εισαγόμενος περιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας των δραστηριοποιούμενων στον τομέα της οικοδομής, δεν είναι πρόσφορος και αναγκαίος».
Η απόφαση πάσχει επίσης αφού δεν αναρτήθηκε στο δημοτικό κατάστημα και δεν δημοσιεύθηκε στον τοπικό Τύπο, όπως απαιτεί η νομοθεσία προκειμένου να λάβει νόμιμη υπόσταση.
Δεν παραλείπουν να αναφέρουν ακόμη, ότι η απόφαση του Δήμου, ελήφθη « με προφανή στόχευση την ικανοποίηση των απαιτήσεων των ξενοδόχων του νησιού και όχι την εξυπηρέτηση» των σχετικών λόγων που επικαλείται η προσβαλλόμενη απόφαση.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι το Σύνταγμα επιτρέπει εκτός από Προεδρικό Διάταγμα, να εκδίδονται και κανονιστικές πράξεις προκειμένου να ρυθμίζονται θέματα τοπικού ενδιαφέροντος στο πλαίσιο της αρμοδιότητας που αναγνωρίζεται στους ΟΤΑ για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων. Οι ΟΤΑ έχουν « την εξουσία να θεσπίζουν ρυθμίσεις με σκοπό και αντικείμενο την προστασία της υγείας των κατοίκων από οχλούσες δραστηριότητες» και ειδικά «στις τουριστικές περιοχές στις οποίες η ανάγκη προστασίας από οχλήσεις με επιπτώσεις στην υγεία, αποβλέπουν στην προώθηση της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης και στην μέριμνα για την ποιότητα ζωής των κατοίκων και επισκεπτών η οποία παρίσταται εντονότερη, υπό το πρίσμα της συνταγματικής αρχής της αναλογικότητας».
Κατά συνέπεια, προσθέτουν οι δικαστές, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου « δεν αντίκειται στο άρθρο 43 του Συντάγματος, καθώς ρυθμίζει ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος».
Σύμφωνα με το ΣτΕ, «οι ΟΤΑ μπορεί να προσδιορίζουν το βαθμό και τη χρονική διάρκειας των επιβαλλομένων στις οχλούσες δραστηριότητες περιορισμό, σε συνάρτηση με τον επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της προστασίας της υγείας των κατοίκων και ειδικώς σε περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών για τη διαμονή των κατοίκων και επισκεπτών με τουριστικό προορισμό».
Μάλιστα, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι « αντικείμενο της απόφασης του Δήμου Μυκόνου είναι η θέσπιση όρων και προϋποθέσεων για την προστασία της υγείας των κατοίκων και επισκεπτών στη Μύκονο, η οποία αποτελεί σημαντικό τουριστικό προορισμό».
Πάντως, προσθέτει το ΣτΕ, «όταν επιτακτικοί λόγοι, όπως είναι η άμεση αποκατάσταση βλάβης στην ύδρευση ή αποχέτευση, που καθιστούν αναγκαία την εκτέλεση επειγόντως σχετικών εργασιών, επιτρέπεται η εκτέλεση εργασιών, για το απολύτως απαραίτητο προς τούτο διάστημα».
