Γράφει ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
Τώρα τελευταία έγινε πολύς λόγος αν θα πρέπει οι μισθοί των εργαζομένων να αυξηθούν κατά 1% ή 3% σε μία χώρα που ο πληθωρισμός τρέχει με 6.2% και είναι πολύ πιθανό να παραμείνει σε αυτό το ύψος όλο το χρόνο αν τελικά η κρίση στην Ουκρανία από κρίση μετατραπεί σε πόλεμο..
Στις πλέον ανεπτυγμένες χώρες οι μισθωτοί απολαμβάνουν και τους υψηλότερους μισθούς παγκοσμίως. Στις πλέον υπανάπτυκτες χώρες όπως είναι η Κούβα, Αίγυπτος, Κονγκό κ.π.α οι εργαζόμενοι αμείβονται από 33 έως 70 ευρώ μηνιαίως. Άρα αν ο μισθός είναι αυτός που παίζει σημαντικό ρόλο στο κόστος παραγωγής ενός προϊόντος, οι χώρες αυτές αλλά και πολλές άλλες όπως το Μπαγκλαντές κ.α θα έπρεπε να είναι βιομηχανικοί αναπτυξιακοί κολοσσοί. Θα πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι, δεν είναι ο μισθός του εργαζόμενου ο σημαντικότερος παράγοντας που συμβάλει στην τελική διαμόρφωση του κόστους ενός προϊόντος. Άλλοι είναι οι παράγοντες. Το εργατικό κόστος γίνεται σημαντικότατος παράγων γιατί έρχεται το κράτος και το κάνει 42% ακριβότερο σε 12μηνη βάση με την επιβολή των εργοδοτικών εισφορών.
Το κόστος παραγωγής στην χώρα μας είναι πολλαπλάσιο του αντίστοιχου κόστους παραγωγής άλλων χωρών. Βλέπεις… για πολλές δεκαετίες οι ελληνικές επιχειρήσεις απολάμβαναν την προστασία των δασμών και τα αφειδώς χορηγούμενα σε αυτές θαλασσοδάνεια με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην γίνουν ανταγωνιστικές αλλά να χρεοκοπήσουν κιόλας. Και τούτο γιατί στις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις το management είναι κληρονομικό ανεξάρτητα από τις ικανότητες των κληρονόμων!
Οι δήθεν μεγάλες ελληνικές εταιρίες είναι κρατικοδίαιτες και αποβλέπουν απλώς στην εκμετάλλευση της εσωτερικής αγοράς. Οι ποιότητα αλλά και η ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος δεν το καθιστούν ανταγωνιστικό, με αποτέλεσμα να είναι πρακτικά αδύνατο να δημιουργήσουν διεθνή κανάλια διανομής. Οι τεχνικές σύγχρονου marketing σχεδόν ανύπαρκτες και ο εργοστασιακός εξοπλισμός απηρχαιωμένος. Οι παραγωγικές μονάδες μικρές, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, και συνεπώς αδυνατούν να εκμεταλλευτούν τις οικονομίες κλίμακος. Έρχεται τώρα και το κράτος που λέει ότι βοηθάει την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας και χρεώνει στον βιομήχανο και παραγωγό το ρεύμα 40% πιο ακριβά από όσο το πληρώνουν οι βιομηχανίες των ανεπτυγμένων χωρών. Και δεν το κάνει μόνο τώρα, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες και εξ αυτού του γεγονότος έκλεισαν βιομηχανικοί κολοσσοί όπως η χαλυβουργία κ.π.α.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Επενδυτικό περιβάλλον για σοβαρές και μεγάλες επενδύσεις στην χώρα μας δεν υπάρχει. Τράπεζες να χρηματοδοτήσουν σοβαρές επενδύσεις δεν έχουμε, η δικαιοσύνη μας νοσεί βαριά, και το δημόσιο είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να προβάλλει μύρια όσα εμπόδια μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος σε όποιον αποπειραθεί κάτι να κάνει… Επιτελικό κράτος φυσικά δεν έχουμε και δεν πρόκειται να αποκτήσουμε αν δεν γίνουν επιτελικά όλα τα υπουργεία. Στην αντίθετη περίπτωση θα νομίζουμε ότι κάτι κάναμε επειδή μας αποστέλνονται sms για να εμβολιαστούμε, και συντομεύουμε τον χρόνο έκδοσης αστυνομικής ταυτότητας. Δυστυχώς οι ερχόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι πολύ δύσκολοι για την χώρας. Και σε εθνικό αλλά και σε οικονομικό επίπεδο.
Τα spreads των ελληνικών ομολόγων ήδη κτύπησαν δυνατά το καμπανάκι. Η Τουρκική απειλή βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα και εμείς πέφτουμε στην τουρκική παγίδα και διαφημίζουμε το νέο μας οπλοστάσιο και την ετοιμότητά μας για πόλεμο. Μα επενδύει κανείς σε μία χώρα που καθημερινά διαφημίζει τις πολεμικές της δυνατότητες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί “διαφημίζουν” καθημερινά τις παραβιάσεις της εθνικής της από κυριαρχίας από πολεμοχαρείς τριτοκοσμικές χώρες; Μήπως τελικά τα έχουμε χαμένα εντελώς ;
Σημείωσης.
Τίποτε νέα από το γιοφύρι της Άρτας; Ξεχάστηκα: Το Eλληνικό ήθελα να πω…Από επενδυτές πάμε καλά. Από επενδύσεις…άστα να πάνε!
