Αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κατάσταση που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φαινόταν αδιανόητη βρίσκεται η Ευρωζώνη, καθώς οι δύο ισχυρότερες οικονομίες της, η Γερμανία και η Γαλλία, εμφανίζουν σημαντικά σημάδια αδυναμίας. Η Γερμανία παραμένει παγιδευμένη σε οικονομική στασιμότητα, με το ΑΕΠ της να μην έχει μεγαλώσει από το 2019, ενώ η Γαλλία αντιμετωπίζει σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα. Την ίδια στιγμή, χώρες της περιφέρειας όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία σημειώνουν εντυπωσιακές επιδόσεις.
Οι πολιτικές αγκυλώσεις εμποδίζουν τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, την ώρα που το χάσμα με ΗΠΑ και Κίνα μεγαλώνει επικίνδυνα. Η διέξοδος διαγράφεται μέσα από ένα νέο μείγμα πολιτικής: εξορθολογισμό των γαλλικών και ιταλικών οικονομικών, μετριασμό της γερμανικής λιτότητας και βαθύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Οι γίγαντες της Ευρωζώνης παραπαίουν
Η γερμανική οικονομία βιώνει μια άνευ προηγουμένου κάμψη. Παραμένει καθηλωμένη στα επίπεδα του 2019, με τέσσερα τρίμηνα ύφεσης στα τελευταία οκτώ. Η γαλλική οικονομία σημειώνει οριακή μόνο ανάπτυξη 4,1% από το 2019, επίδοση που ωχριά μπροστά στο εντυπωσιακό 11,4% των ΗΠΑ.
Ο αντίκτυπος της ενεργειακής κρίσης αποδεικνύεται καταλυτικός, με τους Ευρωπαίους καταναλωτές να περιορίζουν τις δαπάνες τους και το ποσοστό αποταμίευσης να υπερβαίνει κατά τρεις μονάδες τα προ-πανδημίας επίπεδα. Η ευρωπαϊκή βιομηχανία χάνει έδαφος στην καινοτομία, με την παραγωγικότητα να σημειώνει υποτονική άνοδο 0,3% ετησίως, έναντι 1,6% στις ΗΠΑ.
Η εξίσωση της ανάκαμψης: Μεταξύ πειθαρχίας και ανάπτυξης
Η επαναφορά της Ευρωζώνης σε τροχιά ευημερίας προϋποθέτει λεπτούς χειρισμούς και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Το Παρίσι και η Ρώμη καλούνται να τιθασεύσουν τα ελλείμματά τους, ενώ το Βερολίνο οφείλει να αναθεωρήσει τη δογματική του προσήλωση στη δημοσιονομική αυστηρότητα.
Το πολιτικό σκηνικό περιπλέκει την κατάσταση, με τη Γερμανία να βαδίζει προς τις κάλπες και τη Γαλλία να αντιμετωπίζει εσωτερικές αναταράξεις. Η βιώσιμη έξοδος από την κρίση περνά μέσα από την υλοποίηση του οράματος Ντράγκι για ολοκληρωμένη τραπεζική και δημοσιονομική ένωση, συμπεριλαμβανομένης της διεύρυνσης του κοινού δανεισμού. Παρά τις σημερινές αντιστάσεις, αυτή η προσέγγιση ίσως αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο για την ευρωπαϊκή οικονομία.
