Τον Ισμαήλ Καανί τον γνώρισε το ευρύ κοινό το 2020, όταν αντικατέστησε τον Κασέμ Σολεϊμανί, τον οποίο αμερικανικό drone σκότωσε έξω από το αεροδρόμιο της Βαγδάτης ως ηγέτης των φρουρών της επανάστασης.

Πλέον ο Καανί απασχολεί την κοινή γνώμη καθώς επέζησε την επίθεση των μαχητικών του Ισραήλ στη Βηρυτό και από τότε που επέστρεψε στην Τεχεράνη, ανακρίνεται από τις μυστικές υπηρεσίες για να εξακριβωθεί εάν είναι αυτός ο πράκτορας που η Μοσάντ «φύτεψε» για να πάρει τις κρίσιμες πληροφορίες τόσο για τον Ισμαήλ Χανίγιε όσο και για τον Χασάν Νασράλα.

Ο Καανί, σύμφωνα με τα ιρανικά μέσα, κατέρρευσε την περασμένη Παρασκευή κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και μεταφέρθηκε με συμπτώματα καρδιακής προσβολής σε νοσοκομείο και στη συνέχεια στο σπίτι του όπου παραμένει φρουρούμενος.

Ποιος είναι ο Ισμαήλ Καανί

Κανείς όμως δεν ξέρει ποιος είναι στα αλήθεια ο Ισμαήλ Καανί και αν όντως είναι αυτός ο κρίσιμος πληροφοριοδότης της Μοσάντ.

Υπάρχουν δύο αρχεία ληξιαρχικής πράξης γέννησης. Το πρώτο αναφέρει πως γεννήθηκε στην πόλη Μασχάντ, στα ανατολικά του Ιράν το 1959, ενώ το δεύτερο πως γεννήθηκε στα βόρεια της χώρας, στην Μποτζνούρ το 1957.

Τα στοιχεία για την οικογενειακή του κατάσταση, την εκπαίδευσή του και την πορεία του εντός των Φρουρών της Επανάστασης είναι ελάχιστα. Μόνο ότι είναι πατέρας ενός αγοριού είχε διαρρεύσει όταν βρέθηκε στα ανώτατα κλιμάκια του επίλεκτου ιρανικού στρατιωτικού σώματος.

Αρκετά ερωτηματικά προκαλεί και το γεγονός πως στα επίσημα αρχεία του Ιράν, στα οποία περιλαμβάνονται βιογραφικά για τους ανώτατους ηγέτες του στρατού και του καθεστώτος, τα οποία έχουν αναφορές για τη συμμετοχή του εκάστοτε προσώπου στην επανάσταση του 1979, για τον Ισμαήλ Καανί δεν υπάρχει το παραμικρό.

Η συνάντηση με Χαμενεΐ

Ο Καανί σε μία σπάνια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2015 στην εφημερίδα «Ramz-e Obour», πέντε χρόνια πριν αναλάβει τη θέση του Κασέμ Σολεϊμανί, είχε παραδεχθεί πως η δική του συμβολή στα γεγονότα του 1979 δεν ήταν σημαντική.

«Ημουν παρών όπως όλος ο κόσμος», είχε πει και είχε προσθέσει πως δεν έγινε αμέσως μέλος των Φρουρών της Επανάστασης αλλά έναν χρόνο αργότερα, το 1980 όταν είχε καταταγεί στη μικρή ομάδα του Κορασάν.

Τότε ο Καανί θα έρθει σε επαφή με τον Αλί Χαμενεΐ. Ο Χαμενεΐ ήταν μέλος της θρησκευτικής επιτροπής του συγκεκριμένου γκρουπούσκουλου και ο Καανί απλός στρατιώτης, αλλά αργότερα οι δυο τους θα συναντηθούν ξανά, στα ανώτατα κλιμάκια διοίκησης της χώρας.

Ο Καανί θα περάσει ειδική εκπαίδευση και αργότερα θα ενταχθεί στους Φρουρούς της Επανάστασης όπου θα ανέβει την κλίμακα της ιεραρχίας ταχύτατα.

Το 1982 ο Καανί θα συναντηθεί με τον επί μακρόν σύντροφό του στους Φρουρούς της Επανάστασης Κασέμ Σολεϊμανί.

Στη συνέντευξη του 2015 ο Καανί σημειώνει: «Ημασταν όλοι παιδιά του πολέμου. Αυτό που μας ένωσε ήταν αυτή η συνθήκη, ούτε η θρησκεία, ούτε η καταγωγή. Πολεμήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον κι αυτό μας έκανε φίλους».

Το στρατιωτικό «βιογραφικό» του είναι εντυπωσιακό. Έχει λάβει μέρος σε κάποιες από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις των Φρουρών της Επανάστασης τη δεκαετία του ‘80, όπως αυτή της Ασούρα, στην οποία κατακτήθηκαν από το Σώμα τα στρατηγικής σημασίας υψώματα Fasil και Garkoni τo 1984.

Πάνω σε αυτή την επιτυχημένη στρατιωτική καριέρα θα χτιστεί και η στενή σχέση ανάμεσα σε Καανί και Χαμενεΐ.

Ο Καανί αμέσως μετά το τέλος του πολέμου θα αναλάβει και την πρώτη σημαντική θέση ευθύνης στους Φρουρούς της Επανάστασης ως αναπληρωτής αρχηγός της οργάνωσης.

Από τη συγκεκριμένη θέση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμάχη με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν στη δεκαετία του ’90, αλλά και σε επιχειρήσεις εκκαθάρισης καρτέλ ναρκωτικών από την ίδια περιοχή.

Είναι αυτές οι επιχειρήσεις που θα επανενώσουν τους δύο συμπολεμιστές που θα βρεθούν σε κοινό χώρο ξανά μετά τα πεδία της μάχης. Σολεϊμανί και Καανί κινούνται πλέον μαζί εντός των ανώτατων κλιμακίων των Φρουρών της Επανάστασης.

Μέσα σε μία πενταετία από το 2000 μέχρι και το 2005, οι δύο φίλοι θα ανέλθουν στις κορυφαίες θέσεις των Κουντς, με τον Σολεϊμανί τελικά να επιλέγεται ως επικεφαλής και τον Καανί να γίνεται το δεξί του χέρι.

Από την ανάκριση στο νοσοκομείο

Ο θάνατος του Σολεϊμανί το 2020 θα χρίσει τον Καανί άμεσα διάδοχό του αλλά, επί της ουσίας, το κενό του ανθρώπου που «έχτισε» για το Ιράν τον «Αξονα της Επανάστασης» από την Τεχεράνη μέχρι τη Δαμασκό και από τη Βηρυτό μέχρι τη Γάζα δεν αναπληρώθηκε ποτέ.

Ο Καανί δεν κατάφερε να αποκτήσει ποτέ μέσα στους Φρουρούς της Επανάστασης την εκτίμηση που έχαιρε ο συμπολεμιστής και φίλος του και οι πρώτες φήμες για τις στενές επαφές του με το Ισραήλ και τη Μοσάντ ακούστηκαν.

Ο Καανί για να μειώσει την ένταση εντός των Φρουρών της Επανάστασης δεν δίστασε να προχωρήσει όχι σε μία αλλά σε δύο εσωτερικές «εκκαθαρίσεις» της οργάνωσης, κάτι που δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερα ερωτηματικά, που τα τελευταία δύο χρόνια έφτασαν μέχρι και στα αυτιά του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη.

Ο Καανί μετά τον θάνατο του Νασράλα, με τον οποίο διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις, αποφάσισε να βρεθεί στη Βηρυτό προκειμένου να δείξει έμπρακτα πως το Ιράν δεν θα αφήσει έρμαιο στα ισραηλινά χτυπήματα τον στενότερο εταίρο του στην περιοχή.

Η άφιξη Καανί στον Λίβανο έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα και η συνάντηση που είχε ο επικεφαλής των Φρουρών της επανάστασης με τον διάδοχο του Νασράλα ήταν επτασφράγιστο μυστικό για την Τεχεράνη.

Ήταν μία από τις κρισιμότερες συναντήσεις τόσο για το Ιράν όσο και για τη Χεζμπολάχ, καθώς το μέλλον της οργάνωσης κρέμεται πλέον από μία κλωστή.

Η συνάντηση αυτή τελικά κατέληξε και με τον διάδοχο του Νασράλα, Σαφιεντίν, νεκρό και τον ίδιο αγνοούμενο επί ημέρες.

Όταν ο Καανί έδωσε σημεία ζωής τού ζητήθηκε εσπευσμένα να επιστρέψει στην Τεχεράνη.

Μόλις έφτασε στο Ιράν, συνελήφθη και οι ανακρίσεις που πέρασε τον έφεραν στον θάλαμο ενός νοσοκομείου.

Πλέον η ίδια η οργάνωση που ο Καανί υπηρέτησε επί δεκαετίες τον κατηγορεί πως είναι κατάσκοπος του Ισραήλ. Ανάμεσα στις κατηγορίες που του προσάπτουν είναι η διαρροή της θέσης του Ισμαήλ Χανίγιε, τον οποίο το Τελ Αβίβ ανατίναξε τον περασμένο Ιούλιο στην καρδιά της Τεχεράνης.

Αν ο Καανί είναι κατάσκοπος ή «αποδιοπομπαίος τράγος» της Τεχεράνης θα φανεί από τις εξελίξεις. Το δεδομένο όμως είναι πως το Τελ Αβίβ ακόμη κι αν δεν σκοτώνει το ίδιο τις ηγεσίες των εχθρών του, έχει τον τρόπο να τις αποσύρει από το εναντίον του μέτωπο.