Κατά μέσο όρο, μέσα σε μια ημέρα στην δοκιμαζόμενη Ουκρανία, οι αντίπαλοι στρατοί εκτοξεύουν ο ένας εναντίον του άλλου έως και 30.000 οβίδες. Αυτό σημαίνει πάνω από 200.000 την εβδομάδα και σχεδόν 1 εκατομμύριο τον μήνα, χωρίς να περιλαμβάνονται σφαίρες, νάρκες ξηράς, χειροβομβίδες και άλλα πυρομαχικά.
Τα ρωσικά στρατεύματα εκτοξεύουν συνήθως περίπου διπλάσια ποσότητα πυρομαχικών από τις ουκρανικές δυνάμεις και τα αποθέματα και στις δύο πλευρές συρρικνώνονται.
Η χρήση πυρομαχικών από πλευράς Ουκρανίας είναι “πολλές φορές υψηλότερη” από τον τρέχοντα ρυθμό παραγωγής των συμμάχων της, δήλωνε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, στα μέσα Φεβρουαρίου.
Η κατάσταση οδηγεί σε αγώνα δρόμου ώστε να φτάνουν στο μέτωπο περισσότερα πυρομαχικά και όπλα, κάνοντας τον πόλεμο μια μάχη εργοστασίων, όσο και στρατευμάτων. Καμία πλευρά δεν κινδυνεύει να εξαντλήσει εντελώς το απόθεμά της, ωστόσο η μείωση των προμηθειών περιορίζει τις επιλογές κάθε στρατού.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι η σύγκρουση οδηγεί σε άβολους παραλληλισμούς με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι εμπόλεμοι είχαν εγκατασταθεί σε παγιωμένες θέσεις και εκτόξευαν αμέτρητες οβίδες, ελπίζοντας να σπάσουν το αδιέξοδο. Καθώς η σύγκρουση συνεχιζόταν, και οι δύο πλευρές περιέπεσαν σε έλλειψη βλημάτων πυροβολικού και το 1915 η κυβέρνηση της Βρετανίας εκδιώχθηκε, αφού απέτυχε να παραδώσει αρκετά πυρομαχικά στο μέτωπο, στη γνωστή ως “κρίση των οβίδων”.
Η Ουκρανία έχει καταφέρει να τα βγάλει πέρα επειδή τα όπλα ακριβείας που έχει λάβει από τις χώρες του ΝΑΤΟ τής επιτρέπουν να χρησιμοποιεί τα πυρομαχικά της πιο αποτελεσματικά από τη Ρωσία. Μπορεί, δε, να βασίζεται σε εργοστάσια σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Καναδά, που έχουν πολύ μεγαλύτερη παραγωγική ισχύ από εκείνα της Ρωσίας, η οποία αντιμετωπίζει κυρώσεις και αναγκάζεται να στρέφεται στη Βόρεια Κορέα και το Ιράν για προμήθειες.
Ο στρατός των ΗΠΑ αναφέρει ότι μέχρι την άνοιξη η παραγωγή βλημάτων 155 χιλιοστών θα αυξηθεί από 14.000 σε 20.000 τον μήνα. Τον Ιανουάριο, ο στρατός δήλωσε ότι θα επενδύσει 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε πολλά από τα εργοστάσια πυρομαχικών του στις ΗΠΑ, καθώς στοχεύει να φτάσει σε μηνιαία παραγωγική ικανότητα 90.000 οβίδων το επόμενο έτος.
Η γερμανική Rheinmetall επενδύει περισσότερα από 10 εκατομμύρια ευρώ σε νέα γραμμή παραγωγής κοντά στο Αμβούργο για την κατασκευή πυρομαχικών για τα αντιαεροπορικά πυροβόλα Gepard που το Βερολίνο προμήθευσε στην Ουκρανία.
Η ZVS στη Σλοβακία θα πενταπλασιάσει την ετήσια παραγωγή οβίδων 155 χιλιοστών σε 100.000 μέχρι το επόμενο έτος. Η Γαλλία και η Αυστραλία συνεργάζονται προκειμένου να παράγουν απροσδιόριστες ποσότητες. Η δε Ουκρανία αναφέρει ότι έχει συμφωνήσει με τα μέλη του ΝΑΤΟ να παράγει διάφορους τύπους πυρομαχικών σε εργοστάσια εκτός της χώρας.
Ενώ τα αποθέματα της Ρωσίας βρίσκονται επίσης υπό πίεση, οι δυνατότητές της είναι πολλαπλάσιες. Η βιομηχανία της ήταν σε θέση να κατασκευάζει ετησίως 1,7 εκατομμύρια βλήματα πυροβολικού των 152 mm πριν τον πόλεμο. Χωρίς αμφιβολία, το Κρεμλίνο παραμένει επικεντρωμένο στην αμυντική παραγωγή.
Οι στρατιωτικές δαπάνες της χώρας εκτιμώνται ως οι τρίτες μεγαλύτερες παγκοσμίως πίσω από ΗΠΑ και Κίνα. Τα εργοστάσια παραγωγής εξοπλισμού συνέχισαν να εργάζονται σε πλήρη παραγωγική ισχύ κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, ενώ μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης Ρωσίας έλαβε 10 ημέρες άδεια.
Ο υπουργός Άμυνας Σ. Σοϊγκού δήλωνε πρόσφατα ότι ο στρατός διπλασίασε τις αγορές πυρομαχικών το 2022 και ότι οι δαπάνες για οπλικά συστήματα θα αυξηθούν κατά 50% φέτος. “Δεν έχουμε περιορισμούς χρηματοδότησης. Η κυβέρνηση θα παράσχει ό,τι ζητήσει ο στρατός. Οτιδήποτε”, ανέφερε ο ίδιος ο Πούτιν.
Η παραγωγή πολεμικών αεροσκαφών αυξήθηκε κατά το ήμισυ πέρυσι, αν και ήταν ακόμη 70% κάτω από τα επίπεδα του 2014. Η Uraltransmash, κατασκευάστρια αυτοκινούμενων οβιδοβόλων, ανακοίνωσε μεγάλη αύξηση προσλήψεων. Η δε Uralvagonzavod, βασικός κατασκευαστής ρωσικών αρμάτων μάχης, αναφέρει ότι λειτουργεί σε 24ωρη βάση. “Πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να παραγάγουμε ακόμη χιλιάδες τανκς”, δήλωσε πρόσφατα ο τέως πρόεδρος της Ρωσίας, Ντ. Μεντβέντεφ, ο οποίος πλέον επιβλέπει την παραγωγή και προμήθεια όπλων.
Η δυτική Ευρώπη, αντίθετα, άργησε να αυξήσει την παραγωγή. Υπουργοί Άμυνας από περισσότερες από 12 χώρες του ΝΑΤΟ συναντήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι για να συζητήσουν το πρόβλημα, πολλές κυβερνήσεις, ωστόσο, δεν έχουν αποφασίσει ακόμη πού ή πώς να επενδύσουν. Εάν η ρωσική οικονομία μετατραπεί πλήρως σε πολεμική και η Ευρώπη μείνει πίσω, τότε οι Ρώσοι θα παράγουν περισσότερα πυρομαχικά από οποιονδήποτε παραδίδει υλικό στην Ουκρανία.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ενισχύουν τις αμυντικές δαπάνες, μετά όμως από χρόνια περιορισμένων επενδύσεων. Η γραφειοκρατία που απαιτείται για άμεση πραγματοποίηση δαπανών έχει ατροφήσει, οπότε, καθώς τα χρήματα αρχίζουν να εισρέουν, δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό για να ελέγχει τις συμβάσεις.
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην υψηλότερη παραγωγή είναι το αντανακλαστικό μεταξύ ορισμένων κρατών του ΝΑΤΟ να προμηθεύονται μόνα τους όπλα και πυρομαχικά για εγχώρια συστήματα αντί να συνεργάζονται με άλλες χώρες. Η ομαδοποίηση των παραγγελιών θα μπορούσε να επιταχύνει την παραγωγή, συγκρατώντας ταυτόχρονα το κόστος και η χρήση του ίδιου τύπου πυρομαχικών θα βοηθούσε ο καθένας να λαμβάνει εκείνα που χρειάζεται.
Μέχρι να χαλαρώσουν οι ανησυχίες για τον εφοδιασμό, και οι δύο πλευρές πιθανότατα θα πρέπει να περιορίσουν τη χρήση πυρομαχικών. Και αυτό προσφέρει μαθήματα για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία για οποιαδήποτε ευρύτερη σύγκρουση στην οποία μπορεί να εμπλακεί. Ο πόλεμος έχει να κάνει με αποθέματα, δηλαδή με την ικανότητά ενός εκάστου να συνεχίσει να μάχεται για όσο χρειαστεί.
Πηγή: Bloomberg
