Με ένα άρθρο ποταμό, ο Κώστας Βαξεβάνης επιτίθεται στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι άφησε αλώβητη τη διαφθορά στη χώρα. Επιπλέον επικρίνει τις παρεμβάσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος με τους νόμους της τελευταίας στιγμής (υπενθυμίζεται λίγο πριν κλείσει η Βουλή και η χώρα οδηγούνταν σε εκλογές) αντί για χτύπημα κατά της διαφθοράς, συνέβαλε στο να κλείσουν µμεγάλες υποθέσεις.
Συγκεκριμένα στο άρθρο του γράφει: Αντί για χτύπημα της διαφθοράς, ο υπουργός δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Ποινικούς Κώδικες που ψήφισε συνέβαλε στο να κλείσουν μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της δωροδοκίας η ενεργητική δωροδοκία (αφορά αυτόν που δωροδοκεί) που ήταν κακούργημά µμετατράπηκε σε πληµµέληµα, ενώ η παθητική δωροδοκία παρέμεινε κακούργημά.
Για το ίδιο αδίκημα υπήρξε διαφορετικός νομικός χαρακτηρισμός, προς όφελος φυσικά του επιχειρηματία που δωροδόκησε τον υπάλληλο. Επίσης, τα αδικήματα της υπεξαίρεσης, της απάτης και της κλοπής µε βάση τον ίδιο Ποινικό Κώδικα διώκονταν πλέον όχι αυτεπάγγελτα αλλά κατ’ έγκληση.
Έπρεπε δηλαδή κάποιος να υποβάλει μήνυση εντός τριών µμηνών. Με τη συγκεκριμένη νομική πρόβλεψη τραπεζίτες και όσοι «πελάτες» εξαπάτησαν και υπεξαίρεσαν χρήματα από τράπεζες έπρεπε να µμηνύσουν τον εαυτό τους για να διωχθούν. Το έγκλημα ολοκλήρωσε ο Μητσοτάκης µε τη δική του νομική ρύθμιση.
Κώστας Βαξεβάνης: Η Ελλάδα είναι χώρα όπου δεν αντιμετωπίζεται η διαφθορά
Η Ελλάδα είναι χώρα όπου δεν αντιμετωπίζεται η διαφθορά, έχει αδύναμή οικονομία και υψηλό χρέος. Το συμπέρασμά αυτήν τη φορά δεν διατυπώνεται από τον γράφοντα. Αποτελεί αξιολόγηση του οίκου Moody’s, ο οποίος είναι υπεράνω κάθε υποψίας για σχέσεις µε το Documento. Λόγω αυτού δε του συμπεράσματος η Ελλάδα δεν θα πάρει επενδυτική βαθμίδα, όπως διαβεβαίωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος µμάλιστα την ταύτιζε µε την επιτυχία της πολιτικής του.
Κορωνίδα της διαφθοράς to σκάνδαλο Novartis
Εμπειρικά μιλώντας, όταν ένας τέτοιος οίκος χαρακτηρίζει µια χώρα συνήθως επακολουθούν δημοσιεύματα που επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό και αποδίδουν αξιοπιστία και ισχύ στον οίκο. Οπότε, από τη στιγμή που τα του οίκου έγιναν εν δήμω, ο Μητσοτάκης δεν θα απολογείται µόνο για την αναξιοπιστία του και τις ψευδείς διαβεβαιώσεις περί βαθμίδας, αλλά πιθανόν να βρεθεί σε κλοιό διεθνών δημοσιευμάτων για τη διαφθορά και την ανεπάρκεια της ελληνικής οικονομίας.
Η διαφθορά φυσικά δεν είναι µόνο ελληνική υπόθεση. Η εξουσία γενικά είναι ταυτισμένη µε πράξεις διαφθοράς και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά καιρούς δίνει µαθήµατα στο πώς μπορούν οι πράξεις διαφθοράς να περάσουν µμέσα από νομοθετήματα και πολιτικούς ευφημισμούς περί πράσινης ανάπτυξης, προστασίας των πολιτών και χαμόγελα Φον ντερ Λάιεν.
Στην Ελλάδα ωστόσο η διαφθορά παρουσιάζει ιδιομορφίες. Προέρχεται και συντηρείται από την κορυφή του πολιτικού συστήματος και επιτυγχάνει την κανονικοποίησή της µε την οριζόντια διάχυση. Ο πολίτης που µμαθαίνει να λειτουργεί µε τη μικροδιαφθορά είναι έτοιμος να κατανοήσει και να δικαιολογήσει τη διαφθορά στο µμεγάλο τραπέζι από το οποίο συλλέγει κι αυτός ψίχουλα. Η ιστορική ρήση του Θόδωρου Πάγκαλου «μαζί τα φάγαμε» ήταν η έκφραση αυτής της πραγματικότητας της καλλιεργημένης συνενοχής.
Για να λειτουργεί το σύστημα της διαφθοράς µε ασφάλεια απαιτείται δικαιοσύνη που θα είναι ακίνδυνη για το ίδιο. Και αν, παρά τους σχεδιασμούς, υπάρχει πιθανότητα να αποκαλυφθεί και να τιμωρηθεί κάποιος διεφθαρμένος, τότε γίνονται νόμοι αμνήστευσης.
Σε ένα κράτος που δεν (θέλει να) λειτουργεί µε κανόνες η διαφθορά είναι ο µμοναδικός τρόπος επιβίωσης. Σκεφτείτε έναν ιδιοκτήτη εστιατορίου που απειλείται και εκβιάζεται συνεχώς και απευθύνεται στην αστυνομία για να βρει το δίκιο του. Αφού αποτύχει, θα προσλάβει μπράβους για να διαμορφώσει τους κανόνες λειτουργίας και την επιβίωσή του.
Ο πολίτης σήμερα αντιλαμβάνεται την αποδοχή του μαφιόζικου κράτους ως μοναδικό τρόπο για να επιβιώσει. Η διαφθορά μπορεί να ενοχλεί τον καθένα, όπως ο μπράβος στην πόρτα του μαγαζιού, αλλά όταν δεν υπάρχει ελπίδα για να αλλάξει η κατάσταση η συνύπαρξη µε τη µαφία απλώς διαμορφώνει τους κανόνεςΚοροωνίδα της διαφθοράς
Σε ένα από τα πρώτα άρθρα µετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ επέμενα ότι το στοίχημα της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν η πάλη µε τα µμνημόνια αλλά η πάταξη της διαφθοράς, η οποία δεν είναι µόνο πολιτικός και ηθικός εκμαυλισμός αλλά μαύρη τρύπα για την οικονομία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να χτυπήσει τη διαφθορά όχι µόνο για λόγους αρχής, αλλά γιατί όσο λειτουργεί η διαφθορά στο δημόσιο, στα νοσοκομεία, στις τράπεζες, τις κατασκευές και τις εργολαβίες, όσος πλούτος κι αν παραχθεί, όσο χρήμα κι αν εξασφαλιστεί από τα κοινοτικά ταμεία, θα πέσει στη μεγάλη τρύπα της διαφθοράς. Από εκεί θα καταλήξει στις τσέπες ελάχιστων, οι οποίοι θα επιστρέψουν κάποια χρήματα στους πολιτικούς τους ευεργέτες για να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος της επικράτησής τους. Αγκαλιά µε τη διαφθορά πάντα.
Η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ υπήρξαν τα ιστορικά κόµµατα της διαφθοράς
Η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ υπήρξαν τα ιστορικά κόµµατα της διαφθοράς (εξοπλισμοί, σκάνδαλο Siemens, εθνικοί εργολάβοι, τραπεζίτες µε κοφτερούς κυνόδοντες) και ακόμη και την εποχή των µμνημονίων υπέγραψαν «συμβόλαια» διαφθοράς, εμφανίζοντάς τα δήθεν ως απαιτήσεις των δανειστών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία επιδεικνύοντας το ηθικό του πλεονέκτημά, αλλά άφησε αλώβητες τις δομές της διαφθοράς. Ακόμη κι αν υποθέσουμε (και έτσι είναι) ότι δεν είχε τα μέσα ενημέρωσης για να γνωστοποιήσει στον κόσμο όσα διαδραματίζονταν, ωστόσο είχε μαζί του –και δεν το χρησιμοποίησε– ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας που ήθελε να αλλάξουν όλα.
Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι το σκάνδαλο της Novartis. Υπήρχαν οι αποδείξεις για διαφθορά δισεκατοµµυρίων που αφορούσε γιατρούς και πολιτικούς, αλλά αντί να το καταδείξει στον κόσμο, να τον κατεβάσει στον δρόμο µε αιτήματα κατά της διαφθοράς δημιουργώντας ένα μεγάλο κίνημα, έμεινε σε ένα ρόλο απολογίας για όσα έλεγαν τα διεφθαρμένα κόµµατα που επί της διακυβέρνησής τους εξελίχθηκε το σκάνδαλο.
Σαν να µην έφτανε αυτό, υπήρχαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που χαρακτήριζαν ανοιχτά το σκάνδαλο διαφθοράς σκανδαλολογία και υπουργοί που έβλεπαν στο χτύπημα της Novartis την επικινδυνότητα να αποκαλυφθούν οι δικές τους σχέσεις µε φαρμακευτικές.
Η Novartis πλήρωσε στις ΗΠΑ για το σκάνδαλο, οι μάρτυρες που τους βάφτισαν κουκουλοφόρους ήταν πλήρως αξιόπιστοι και µμοιράστηκαν περί τα 30 εκατοµµύρια ως bonus,
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η Novartis πλήρωσε στις ΗΠΑ για το σκάνδαλο, οι μάρτυρες που τους βάφτισαν κουκουλοφόρους ήταν πλήρως αξιόπιστοι και µμοιράστηκαν περί τα 30 εκατοµµύρια ως bonus, ενώ ο άλλος μάρτυρας που κατήγγειλε δήθεν ότι η υπόθεση ήταν µια σκευωρία στην οποία τον έβαλαν να πάρει μέρος καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης ως ψευδοµηνυτής. Οι εισαγγελείς που έκαναν τη δουλειά τους σύρθηκαν στο ειδικό δικαστήριο, ενώ µε την ίδια µμεθοδευμένη δικαστική διαδικασία επιχείρησαν να βάλουν φυλακή την αφεντιά µου και άλλους δημοσιογράφους.
Και µόνο η υπόθεση της Novartis αποκαλύπτει την αδυναμία, την ανικανότητα, ενδεχομένως και τη συμπόρευση μερίδας αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ µε το σύστημα διαφθοράς (η Ιστορία αναμφίβολα θα αποδείξει) την εποχή που αποδεδειγμένα είχε μαζί του το 32% των ψηφοφόρων.
Ούτε νομοθετικά ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να χτυπηθεί η διαφθορά. ∆εν υπήρξε καμία νομοθετική τομή που να αφορά το χτύπημα των διεφθαρμένων και των µμεθόδων τους. Τίμιοι δικαστές ένιωσαν ότι δεν είχαν καμία προστασία και, όπως ομολογούν σήμερα, διαισθάνονταν τότε ότι όποιος βγει μπροστά απλώς θα μείνει µόνος του. ∆εν υπήρχε καμιά πολιτική εγγύηση για κάθαρση.
Αντί για χτύπημα της διαφθοράς, ο υπουργός ∆ικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Ποινικούς Κώδικες που ψήφισε συνέβαλε στο να κλείσουν μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς
Αντί για χτύπημα της διαφθοράς, ο υπουργός ∆ικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ µε τους Ποινικούς Κώδικες που ψήφισε συνέβαλε στο να κλείσουν μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της δωροδοκίας η ενεργητική δωροδοκία (αφορά αυτόν που δωροδοκεί) που ήταν κακούργημά µμετατράπηκε σε πληµµέληµα, ενώ η παθητική δωροδοκία παρέμεινε κακούργημά.
Για το ίδιο αδίκημα υπήρξε διαφορετικός νομικός χαρακτηρισμός, προς όφελος φυσικά του επιχειρηματία που δωροδόκησε τον υπάλληλο. Επίσης, τα αδικήματα της υπεξαίρεσης, της απάτης και της κλοπής µε βάση τον ίδιο Ποινικό Κώδικα διώκονταν πλέον όχι αυτεπάγγελτα αλλά κατ’ έγκληση. Έπρεπε δηλαδή κάποιος να υποβάλει μήνυση εντός τριών μηνών. Με τη συγκεκριμένη νομική πρόβλεψη τραπεζίτες και όσοι «πελάτες» εξαπάτησαν και υπεξαίρεσαν χρήματα από τράπεζες έπρεπε να μηνύσουν τον εαυτό τους για να διωχθούν. Το έγκλημα ολοκλήρωσε ο Μητσοτάκης µε τη δική του νομική ρύθμιση.
Η μαύρη τρύπα της διαφθοράς, γύρω από την οποία έκαναν βόλτες ο ΣΥΡΙΖΑ και τα µεγαλοστελέχη του, κατάπιε και τους ίδιους. Φυσικά, όταν επιτρέπεις να επικρατεί κάτι κακό ως αναγκαίο, τότε το µόνο που κάνεις είναι να δείχνεις στον κόσμο ότι καλώς συμβαίνει και απλώς πρέπει να βρει αυτόν που θα το εκφράσει καλύτερα. Κι έτσι βρέθηκε ο Μητσοτάκης.
