«Aποτυχία της κουλτούρας και των στρατιωτικών προτύπων που παρήγαγε ένα καθεστώς που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην απληστία, συνιστούν οι αποτυχίες της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας στην Ουκρανία, που εκδηλώθηκαν με μαζικές απώλειες σε ζωές και εξοπλισμό και ειδικότερα με την εμφάνιση συχνών βλαβών προηγμένου οπλισμού που εγκαταλείφθηκε στο πεδίο.
Αυτά σημειώνει σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Ουίλιαμ Χέιγκ, στο οποίο υποστηρίζει οτι το ισχυρό επιφανειακά καθεστώς του Πούτιν μπορεί να καταρρεύσει γρήγορα εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία
Ο εγωισμός και η διαφθορά επεκτάθηκαν σε όλα τα τμήματα του κράτους, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Κρεμλίνου, προσθέτει ο πρώην υπουργός.
Στο άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «The Times», ο Χέιγκ επισήμανε ότι «το πιο επικίνδυνο πρόβλημα στο οποίο βυθίζεται το καθεστώς του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν μετά την τελευταία πολεμική του περιπέτεια αποτελεί βασικά η στρατηγική».
Η οργάνωση του «κράτους του Πούτιν»
Ξαφνικά αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε – προσθέτει ο Χέιγκ – τη φύση του «κράτους του Πούτιν» που βασίζεται σε ένα σύστημα που εκτιμά τη δύναμη του εξοπλισμού αγνοώντας την ήπια δύναμική του σχεδιασμού και του συντονισμού. Πρόκειται για ένα σύστημα που μπορεί να οργανώνει επιδείξεις ισχύος που τρομάζουν ακόμη και τους παρατηρητές, να ρίχνει αδιακρίτως βόμβες σε τρομοκρατημένους αμάχους που όμως αγωνίζονται απέναντι σε έναν ισχυρό αντίπαλο, ο οποίος εμφανίζεται εξωτερικά ισχυρός, αλλά είναι κούφιος στο εσωτερικό του.
Ο πρώην Βρετανός διπλωμάτης δήλωσε ότι αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο αποκαλύπτεται πλέον ξεκάθαρα, είναι φυσική συνέχεια της διολίσθησης στη διαφθορά ενός συστήματος που καθοδηγείται από έναν «τύραννο» και χαρακτηρίζεται από την κραυγαλέα αμέλεια και τη διαρκή ανάγκη εξαπάτησης. Εξαπάτηση που αφορά ακόμα και τους σχεδιασμούς του στρατού.
Δεκάδες χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες μπορεί να πίστεψαν, ίσως το «ψέμα», ότι δηλαδή βρίσκονταν στη διαδικασία εκτέλεσης ελιγμών στην Ουκρανία μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης που αποφάσισε η διοίκηση, και το Κρεμλίνο πιθανόν να πίστεψε τις διαβεβαιώσεις των μυστικών υπηρεσιών της FSB ότι η ουκρανική αντίσταση θα ήταν αδύναμη, γεγονός που αποτελεί και τον λόγο για τη σύλληψη ανώτερων αξιωματικών της υπηρεσίας.
Ψέματα προς όλες τις κατευθύνσεις
Πρόκειται για ένα σύστημα – προσθέτει ο Χέιγκ – στο οποίο η Ανώτατη Διοίκηση ψεύδεται στους από κάτω, και στο οποίο οι υπηρεσίες κατασκοπείας ψεύδονται στην ηγεσία, και για να δικαιολογήσει όλα όσα συμβαίνουν ολόκληρη η δομή εξουσίας ψεύδεται στον έξω κόσμο και στον ρωσικό λαό. Ακόμη και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ τόλμησε να δηλώσει ξεκάθαρα την περασμένη εβδομάδα ότι η χώρα του δεν επιτέθηκε ποτέ στην Ουκρανία.
Ο Χέιγκ τονίζει ότι τα ψέματα του συστήματος που έχει οικοδομηθεί από τον Πούτιν, τα οποία θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο μέλλον, «απευθύνονται στη βάση, στην κορυφή και στο εξωτερικό» με τρόπο που καθιστά αδύνατο να γνωρίζει την αλήθεια ο Ρώσος στρατιώτης που βρίσκεται στο μέτωπο, καθώς και οι στρατηγοί στη Μόσχα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις είναι εξαντλημένες και ανίκανες να συνεχίσουν, αλλά έχουν συγκεντρώσει τις δυνάμεις τους και αναμφίβολα θα προσπαθήσουν να βελτιωθούν, ενώ η κατοχή ενός τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου από τη Μόσχα θα παραμείνει κεντρικός παράγοντας της παγκόσμιας πολιτικής.
Οι σύμμαχοι του Πούτιν μπορούν να δουν την αλήθεια
Η αδυναμία του ρωσικού στρατού– προσθέτει ο Χέιγκ – παραμένει αντανάκλαση του πολιτικού συστήματος που βρίσκεται πίσω του, μια κενή δομή που θα χάσει τη φήμη και τον σεβασμό της πολύ γρήγορα όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια της που βασίζεται στη διαφθορά και τον εγωισμό των ανθρώπων της, κάτι που μπορεί να πάρει μήνες ή χρόνια, αλλά το καλύτερο για τους οπαδούς του Πούτιν είναι να αρχίσουν από τώρα να σκέφτονται έναν τρόπο διαφυγής.
Τα πρώτα στρατιωτικά λάθη του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία δείχνουν ότι η Μόσχα δεν μπορεί πλέον να επιτύχει τον στόχο της. Να καταστήσει δηλαδή τη χώρα αυτή έναν εύπλαστο γείτονα, όσο κι αν επεκτείνει τον πόλεμό της και όσους αθώους κι αν σκοτώσει.
Ακόμη και οι στενοί φίλοι της Μόσχας μπορούν να το δουν αυτό, καθώς η Λευκορωσία προσπαθεί σιωπηλά να μείνει έξω από τον πόλεμο, ενώ η Κίνα συμμετέχει σε συζητήσεις σχετικά με τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση.
Η καλύτερη επιλογή του Πούτιν είναι να τερματίσει τον πόλεμο μέσω «ειρηνευτικών συνομιλιών», κάτι που δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι χώρες αυτές θα αλλάξουν την προσέγγισή τους, αλλά δείχνει τουλάχιστον ότι είναι σε θέση να δουν την αλήθεια.
