Η μακροχρόνια στρατηγική της Ρωσίας για την αποσταθεροποίηση και τον έλεγχο της Ευρώπης αποκαλύπτεται δραματικά μέσα από τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην πρωθυπουργού και νυν αντιπροέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας. Το Κρεμλίνο έχει επενδύσει συστηματικά στη διάβρωση των ευρωπαϊκών θεσμών, χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο επιρροής που περιλαμβάνει πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και ομάδες πίεσης.
Η αποτυχία του ενεργειακού εκβιασμού μετά την εισβολή στην Ουκρανία οδήγησε τη Μόσχα σε νέες απειλές υβριδικού πολέμου, με στόχο την καρδιά των ευρωπαϊκών αξιών και την κοινωνική συνοχή των κρατών-μελών.
Για την Ελλάδα οι απειλές αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί τη στρατηγική του σχέση με την Τουρκία ως μοχλό πίεσης, την ίδια στιγμή που σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας διατηρεί ακόμη την προσκόλληση στον μύθο του προστάτη “ξανθού γένους“.
Η στρατηγική της διάβρωσης
Η Ρωσία του Πούτιν έχει αναπτύξει ένα πολύπλευρο σύστημα επιρροής στην Ευρώπη, επενδύοντας τεράστια ποσά για τη χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων, μέσων ενημέρωσης και στρατηγικών οργανώσεων. Το εκτεταμένο δίκτυο περιλαμβάνει ακτιβιστές, ΜΚΟ και θρησκευτικούς οργανισμούς, με στόχο τη δημιουργία ισχυρών ρωσόφιλων θυλάκων σε κάθε χώρα.
Η επιρροή του Κρεμλίνου είναι ιδιαίτερα αισθητή στην Ελλάδα, όπου σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της MRB, ο Πούτιν απολαμβάνει 31,8% θετικές κρίσεις, κατακτώντας την πρώτη θέση στη λίστα των ξένων ηγετών.
Μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η Μόσχα επιχείρησε να κάμψει την ευρωπαϊκή υποστήριξη προς το Κίεβο μέσω του ενεργειακού στραγγαλισμού. Παρά την έντονη πίεση από τους εγχώριους πράκτορες επιρροής, που περιλαμβάνουν πολιτικούς, μοναστήρια και αριστερούς ακτιβιστές, η Ευρώπη παρέμεινε σταθερή στη στάση της.
Το μίσος για τη φιλελεύθερη Ευρώπη
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Μεντβέντεφ αποκαλύπτουν το βαθύ μίσος του Κρεμλίνου προς την Ευρώπη, την οποία χαρακτήρισε ως “κακιά, μισότρελη γριά γυναίκα, που έχει γίνει το κύριο προπύργιο της ρωσοφοβίας στον κόσμο”. Η ρητορική του περιλαμβάνει ωμές απειλές για χρήση υβριδικών μέσων και εξύμνηση της βίας: “Η Ευρώπη πρέπει να τιμωρηθεί με όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας: Πολιτικά, οικονομικά και κάθε είδους υβριδικά μέσα.”
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η προτροπή για βία από μετανάστες και η επιθυμία για κοινωνική αναταραχή: “Ζήτω τα πλήθη των μεταναστών που διαπράττουν φρικαλεότητες και καταστρέφουν με μίσος τις ευρωπαϊκές αξίες! Είθε όλα τα αποκρουστικά πρόσωπα των Ευρωπαίων γραφειοκρατών να εξαφανιστούν στο ρεύμα των μελλοντικών εμφύλιων συγκρούσεων!”
Οι ειδικές απειλές για την Ελλάδα
Οι απειλές του Μεντβέντεφ για υβριδική χρήση των μεταναστών αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα για την Ελλάδα, που έχει ήδη αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις στον Έβρο. Εκμεταλλευόμενο τη σημαντική διείσδυση της ρωσικής προπαγάνδας στην ελληνική κοινωνία, που συστηματικά καλλιεργεί τις τελευταίες δεκαετίες, το Κρεμλίνο έχει επανειλημμένα χρησιμοποιήσει την στρατηγική του σχέση με την Τουρκία ως μοχλό πίεσης προς την Αθήνα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι υποστηρικτές της Μόσχας έχουν μεταφέρει ακόμη και εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου την απειλητική προειδοποίηση της εκπροσώπου Μαρίας Ζαχάροβα ότι “η ρωσική εξωτερική πολιτική δεν αστειεύεται” και πως “καθώς οι Ρώσοι έχουν στρατηγική σχέση με την Τουρκία, η Ελλάδα θα πρέπει να προσέξει.”
Η θρησκευτική προσκόλληση στο ξανθό γένος
Οι έμμισθοι ή μη υποστηρικτές του καθεστώτος στην Ελλάδα συνεχίζουν να δικαιολογούν τη ρωσική επιθετικότητα, παρά τις ξεκάθαρες απειλές, καθώς ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζει να διατηρεί ρομαντικές ψευδαισθήσεις περί του “προστάτη ξανθού γένους”.
Η ρητορική του Μεντβέντεφ, ωστόσο, καθιστά σαφές ότι η σημερινή Ρωσία δεν διστάζει να απειλήσει ακόμη και παραδοσιακά φιλικές χώρες στην προσπάθειά της να αποσταθεροποιήσει την ευρωπαϊκή ενότητα.
Ακόμη πιο αποκρουστική είναι η χρήση θρησκευτικής ρητορικής για να δικαιολογήσει τις απειλές: “Θα ενεργήσουμε, γιατί είναι γραμμένο: ‘O δίκαιος θα ευφρανθεί, όταν δει την εκδίκηση• θα νίψει τα πόδια του στο αίμα τού ασεβή'”, επικαλέστηκε ο Μεντβέντεφ τον 58ο ψαλμό.
Η ρητορική του Μεντβέντεφ αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της ρωσικής ηγεσίας και τις καταστροφικές προθέσεις της για την ευρωπαϊκή ήπειρο, που παρά τις όποιες αδυναμίες της, παραμένει προσηλωμένη στις αρχές της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
